Και λίγα λέω...

  Δεν μου είπες ρε κορίτσι μου, τι όνομα έχει η ξεφτίλα; Πόσα γράμματα έχει επίσης ; Μήπως και βρούμε το όνομα γιατί μια υποψία μεταξύ 4 και 6 έχω. Πόσο στοιχίζει το πλασάρισμα της ψυχής σου;
Πόσο κοστολογείς το κορμί αυτό που το περιφέρεις μεταξύ της δήθεν αξιοπρέπειάς σου και του κουταλιού της μερέντας; Πόσο στοιχίζει η ψυχή των παιδιών σου για να τα κάνεις έρμαια , παίζοντας την καλή μαμά που ξεφτιλίζεται στο πρώτο κρεββάτι και στο δεύτερο και στο τρίτο;
  Άκου λοιπόν καλή μου. Όταν κάτι μας έχει τελειώσει , το αφήνουμε και πάμε παρακάτω.
Το να ξεφτιλίζεις την ύπαρξή σου , είναι αναφαίρετο δικαιωμά σου, το να ξεφτιλίζεις τα παιδιά σου και τον άνθρωπο που υπάρχει και στέκετε δίπλα σου είναι βωμολοχία ψυχής.
Κι επειδή με βρίσκω αρκετά ήπια στους χαρακτηρισμούς μου, θα σου πω μόνο να προσέχεις.
Να μαζεψεις την μίζερη υπαρξή σου που τόσο την αναλώνεις σε φωτογραφίες δείχνοντας τα σημεία του κορμιού σου... Να μαζεψεις το μυαλό σου που τόσο πετάει από ευτυχία με ευκαιριακούς έρωτες.
 Να ξέρεις πως ότι δίνεις παίρνεις. Να ξέρεις πως τη  μέρα που θα χάσεις δεν θα το αντέξεις.
Να ξέρεις πως θα πρέπει να μάθεις να μαζεύεις τα συντρίμια σου, γιατί αυτό είσαι ακριβώς.
Πριν να είναι αργά....