Θα ήθελα να σου πω ένα παραμύθι. Δεν έχω μπογιές να σου ζωγραφίσω νεράιδες και δράκους.
Δεν έχω να σου δείξω όμορφα κάστρα και ιππότες. Ούτε πριγκίπησες και βασιλιάδες.
Ένα παραμύθι που δεν έζησαν αυτοί καλά αλλά ούτε κι εμείς καλύτερα. Ένα παραμύθι γεμάτο αλήθειες . Κάτι ζωντανό ,υπαρκτό,οικείο. Ένα παραμύθι ίσως γνωστό , που αράζει στις ακτές του ανθρώπινου μυαλού και που οι σκέψεις γίνονται κάβοι και ταξιδιάρικα πουλιά συνάμα.
Δεν θα έχει ιδανικές κατάστασεις. Έλα, δεν θέλω να σε βλέπω λυπημένο... Σου υπόσχομαι πως θα έχει έρωτα και άρωμα κορμιού. Δάκρυ αλμυρό σαν το αλάτι και χαμόγελα μιας μαύρης σοκολάτας.
Σου υπόσχομαι πως το γέλιο του θα είναι ανοιχτοκάρδο. Ηχηρό,επιβλητικό!
Θα δεις χέρια που κρατιούνται και αφήνονται,καθώς ξεμακραίνουν από το ιδανικό τους,καθώς φθείρεται με αξιοπρέπεια η ζωή και οι στιγμές τους. Θα έχει πόθους,από αυτούς τους απλούς τους καθημερινούς, και άλλους πάλι πιο μεγάλους. Θα έχει σημεία στίξης και πλήξης.
Θα σου δείξει τη σκόνη και τη γυαλάδα που μπορεί να έχει η ζωή. Ένα μόνο μπορώ να σου υποσχεθώ, πως δεν θα είναι βαρετό! Πως θα είναι το δικό μας παραμύθι! Εγώ που θα δίνομαι στις στιγμές μου για σένα,κι εσύ που θα το διαβάζεις δινόντας τις δικές σου σε μένα... Σαν παραμύθι δηλαδή.. Ακριβώς σαν παραμύθι... Μια φορά κι έναν καιρό...
Δεν έχω να σου δείξω όμορφα κάστρα και ιππότες. Ούτε πριγκίπησες και βασιλιάδες.
Ένα παραμύθι που δεν έζησαν αυτοί καλά αλλά ούτε κι εμείς καλύτερα. Ένα παραμύθι γεμάτο αλήθειες . Κάτι ζωντανό ,υπαρκτό,οικείο. Ένα παραμύθι ίσως γνωστό , που αράζει στις ακτές του ανθρώπινου μυαλού και που οι σκέψεις γίνονται κάβοι και ταξιδιάρικα πουλιά συνάμα.
Δεν θα έχει ιδανικές κατάστασεις. Έλα, δεν θέλω να σε βλέπω λυπημένο... Σου υπόσχομαι πως θα έχει έρωτα και άρωμα κορμιού. Δάκρυ αλμυρό σαν το αλάτι και χαμόγελα μιας μαύρης σοκολάτας.
Σου υπόσχομαι πως το γέλιο του θα είναι ανοιχτοκάρδο. Ηχηρό,επιβλητικό!
Θα δεις χέρια που κρατιούνται και αφήνονται,καθώς ξεμακραίνουν από το ιδανικό τους,καθώς φθείρεται με αξιοπρέπεια η ζωή και οι στιγμές τους. Θα έχει πόθους,από αυτούς τους απλούς τους καθημερινούς, και άλλους πάλι πιο μεγάλους. Θα έχει σημεία στίξης και πλήξης.
Θα σου δείξει τη σκόνη και τη γυαλάδα που μπορεί να έχει η ζωή. Ένα μόνο μπορώ να σου υποσχεθώ, πως δεν θα είναι βαρετό! Πως θα είναι το δικό μας παραμύθι! Εγώ που θα δίνομαι στις στιγμές μου για σένα,κι εσύ που θα το διαβάζεις δινόντας τις δικές σου σε μένα... Σαν παραμύθι δηλαδή.. Ακριβώς σαν παραμύθι... Μια φορά κι έναν καιρό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου