Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Εμείς

  Η κόλαση χαρά μου είναι εφάμιλλη του παραδείσου. Ακριβώς γιατί ο καθένας έχει τη δική του οπτική γωνία, πλευρά, ψυχισμό. Πως να κατατάξεις κάτι που είναι άπιαστο στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Αχ αυτά τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Αυτή η φαιά σου ουσία.
  Πλέκει εμμονές γιατί δεν ξέρει από λαβύρινθους. Πλέκει εντάσεις γιατί δεν ξέρει από διαχείριση.
Τι περιμένεις να βρεις σε στάσιμα νερά και θολές σκέψεις. Ποιά μοίρα αργεί για να σου δώσει δικλείδες ασφαλείας; Και εσύ; Εσύ τι θα κάνεις όταν θα έρθουν; Ποιό χαμογελό σου θα τις κεράσεις; Ποια πίκρα σου θα αφήσεις να φύγει;  Ποιόν παράδεισο και ποια κόλαση θα κουρσέψεις για να βγεις;
Ποια σκέψη θα χαράξει τη ρότα σου; Ποια αίσθηση θα γίνει μοναδική;
  Κι εσύ, μακρινός θεατής μιας ζωής μεταξύ ονείρου και εθισμού. Κι εγώ, θύτης και θύμα ενός οράματος τραγικά γελοίου που μια σταγόνα αίμα το κρατά λίγο πριν από την πράξη.
Κι εμείς, εκεί θα είμαστε. Εκεί κι εμείς!

2 σχόλια:

Εξύμνoς είπε...

Τυχαίνει να έχουμε μέσα στο κρανίο μας ότι πιο αλλόκοτο έχει δημιουργήσει η φύση!! (?)

Την καλσπέρα-καλημέρα μου.

ILive2LoveMe είπε...

Καλημέρα :) Ναι, τυχαίνει... και με χαροποιεί αφάνταστα.. το αλλόκοτο ,ότι κι αν αυτό,ότι κι αν σημαίνει... Να είσαι πάντα καλά, χαίρομαι που σε είδα γι άλλη μια φορά :)