Ίσως

  Κάποτε έκλεινα τα αυτιά μου, όταν φοβόμουν. Που και που έκλεινα τα μάτια μου, για τον ίδιο λόγο. Ήρθε όμως μια μέρα που κατάλαβα , ότι δεν νικάμε τους φόβους κλείνοντας αυτιά και μάτια ή κατεβάζοντας μαύρες οθόνες στη σκέψη μας. Βγαίνεις εκεί έξω και πολεμάς,  γιατί δεν μπορεί... κάτι έχεις.. ο καθένας το όπλο του. Κάτι έχει δωθεί στον κάθε άνθρωπο.. Χμμ πολλά στον κάθε άνθρωπο θα έλεγα.. 
  Καμιά φορά σκέφτομαι πως το αδύνατο σημείο μου είναι το να θέλω να βλέπω πως υπάρχει οτιδήποτε καλό στον άνθρωπο. Ακόμη κι όταν οι άλλοι φωνάζουν γύρω μου 'Πρόσεχε!' . Βρήκαν άνθρωπο να τους ακούσει! Χα! Αφ'ενός 'τρώω' μόνη μου το κεφάλι μου , όπως λέει και η έκφραση, αφ'ετέρου επιμένω ότι το κάθε ανθρώπινο ον έχει πραγματικά κάποιο -ή και παραπάνω από ένα- καλό στοιχείο μέσα του.
  Ο κάθε άνθρωπος απλώς χρειάζεται κάποιον που θα του βγάλει αυτό το καλό προς τα έξω. Εγωισμός, εγκράτεια, καχυποψία κι άλλα πολλά "τρυφερά" σημεία του χαρακτήρα μας. Γελάω. Σκέφτομαι , πόσο μεγάλη λίστα αρνητικών συναισθημάτων θα μπορούσα να αραδιάσω και με ποια δικαιολογία. Χμ έχω πολλές θα έλεγα . Βέεεβαια. Ισχυρά επιχειρήματα για να 'μπαλώσω' τις.. οπές. 
  Πόσο μου αρέσει καμια φορά να αυτοσαρκάζομαι και να γίνομαι κυνική επίσης. Μεγάλε Διογένη που να ήξερες πως στα χρόνια που ακολούθησαν ο κυνισμός θα γινόταν φόρεμα για πολλούς. Θεά Ειρωνεία, πόση  υποκλίνονται στα βάθρα σου, πόσες προτομές σου έχουν στήσει. Αγαπημένε Έρωτα, αν ήξερες πόσο ευτελής θα καταντούσες κάποιες φορές θα είχες  λόγο να υπάρξεις; Ω θεία Αγάπη, για σένα θέλω να πιστεύω πως δεν μπορείς να εξαλειφθείς δεν μπορείς να εξαυλωθείς, θέλω να πιστεύω και να θεωρώ αφύσικο πως δεν μπορεί  να μην υπάρξεις , πως δεν γίνεται να μην λειτουργείς εντός κι εκτός κάθε έμβιου όντος σε αυτόν τουλάχιστον τον πλανήτη.
  Είσαι μαγεία κι άμυνα. Είσαι το Παν. Με ή χωρίς μέτρα και σταθμά. Χωρίς συνταγές , χωρίς σημειώσεις. Χωρίς κάβους και σταθερές. Αλλά με μια μαγική απλότητα να αγγίζεις αυτούς που δεν θέλουν ή δεν αφήνονται να αγγιχθούν. 
  Ίσως κάποτε, μια μέρα...