Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Κι αν μας αντέξει η σκηνή...

  ...θα φανεί στο χειροκρότημα. Περί χειροκροτήματος ο λόγος λοιπόν. 

  Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ με θλίψη , ότι τα άνω άκρα των ανθρωπίνων όντων έχουν σοβαρότατο πρόβλημα! Σε κάθε εθνική γιορτή, παρατηρώ πως ο ήχος του μεγαφώνου είναι δυνατότερος κι ο απόηχος των χειροκροτημάτων τόσο μα τόσο αδύναμος... 

 Και λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ. Για την απαξίωση που δείχνουν. Οι δικές μου αναμνήσεις των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων , έχουν κρατήσει τον δυνατό απόηχο των χειροκροτημάτων. Ολόγυρα κόσμος να χειροκροτεί, να θαυμάζει να χαίρεται! Να νιώθει τον λόγο που γίνεται και τον σκοπό.

 Δεν καταλαβαίνω πόσο περισσότερο μυαλό κι αίσθημα εμψύχωσης είχαν οι άνθρωποι 25 χρόνια πριν από όλους εμάς σήμερα, που πάμε για να δούμε το θέαμα, να τραβάμε με τα tablet και τις ψηφιακές τα παιδιά μας για να δημιουργήσουμε αναμνήσεις στα facebook και στα κάθε είδους chatάκια (έτσι γιατί μ'αρέσουν τα μισά-μισά, όπως ακριβώς έχουμε γίνει κι εμείς οι άνθρωποι).

  Αν έχετε λοιπόν αρθριτικά στον εγκεφάλο, σκλήρυνση κατά πλάκας στο μυαλό σας, βαρεμάρα στον ψυχικό σας κόσμο, υπαρξιακά προβλήματα στη σκέψη σας, και αγκίλωση στο ηθικό σας , να γίνεται του κανα(πέος)!!!!!!

  Αλλιώς όταν βγαίνεται εκεί έξω, να ξέρετε πως πάτε να χειροκροτήσετε τα παιδιά σας , να δώσετε την ηχητική επιβράβευση που περιμένουν, που όλοι κάποτε περιμέναμε!! Να θυμάστε πως κάποτε είσασταν στη θέση τους ή μήπως κι οι αναμνήσεις χάθηκαν μεταξύ τεχνολογίας και έπαρσης;

Χρόνια σας Πολλά!

Υ.Γ. μην μου σχολιάσετε για τα ενδυματολογικά της παρέλασης γιατί κι αυτό ευθύνη δική σας είναι που αφήνετε τα παιδιά να νομίζουν πως πηγαίνουν σε πασαρέλα ή νυφοπάζαρο. Ευχαριστώ.

 

2 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Τζενη μου

τα παιδια εχουν τοσο πολυ αναγκη την αποδοχη και τον θαυμασμο μας για να χτισουν γερες ομορφες προσωπικοτητες. Εχεις πολυ δικιο. Προσπαθω παντα να δειχνω στην Ισμηνη ποσο περηφανη με κανει, ακομη κι αν πει τοσο ψιθυριστα το ποιημα, που δεν το ακουσει κανεις (κι ας στεκεται μπροστα σε μικροφωνο) :) Και με το χειροκροτημα και περισσοτερο με το χαμογελο μου και την τεραστια αγκαλια μετα. Ειναι κριμα να ξεχναμε ποσο μεγαλη προσπαθεια κανουν για να πουν δυο λεξουλες μπροστα σε τοσο κοσμο σε διαφορες εκδηλωσεις :)

Καλο υπολοιπο εβδομαδας :)

ILive2LoveMe είπε...

Καλημέρα Κατερινάκι μου!

Αυτό ακριβώς.Εκνευρίζομαι αφάνταστα που τους βλέπω να μην χειροκροτούν! Τα παιδιά τους τα παιδιά όλων μας έχουν ανάγκη να εισπράξουν αυτή την επιβράβευση. Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν αλλάξει πολύ... Πάντως το θέαμα τα τελευταία χρόνια είναι αποθαρρυντικό. Εμείς οι υπόλοιποι ας κάνουμε ότι μπορούμε κι όχι μόνο για τις παρελάσεις.

Καλό υπόλοιπο και σε σένα και φιλιά στο γλυκό σου μπουμπουκάκι :)