ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Οι ευχές μου που όλοι κάνουμε είναι πολλές. Τα όνειρα που θέλουμε να δούμε να πραγματώνονται περισσότερα. Οι επιθυμίες μας... ωκεανός.

Τη χρονιά που πέρασε είδα πολλά άσχημα, έτυχε... Τη χρονιά που θα έρθει δεν ξέρω τι με περιμένει, δεν ξέρω τι θα φέρει. Ότι κι αν είναι καλώς να έρθει, αν είναι καλό ας μείνει λιγάκι για να μας δώσει χαρά, αν είναι κακό ας περάσει γρήγορα κι ας μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.

Η Υγεία, η Αγάπη, η Ευτυχία, η Ανθρωπιά, η Κατανόηση, ο Διάλογος, η Σκέψη (προ του λόγου) και πολλά άλλα, ας γίνουν δώρα μας , δώρα ζωής, ας γίνουμε λιγάκι καλύτεροι , λιγότερο εγωϊστές. Δεν είναι ανάγκη να πω παραπάνω πράγματα. Τα ξέρετε, τα νιώθετε , τα σκέπτεστε.

Σας αγαπάω μέσα από τις γραμμές σας, σας έχω πει είστε η συντροφιά μου, και θέλω να είναι έτσι και τη νέα χρονιά.

Και καθώς γράφω και απολαμβάνω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί με το καπνό του τσιγάρου μου να μπαίνει ανάμεσα και στην οθόνη, σας εύχομαι από καρδιάς, να έχετε την καλύτερη Χρονιά, την πιο Ευτυχισμένη Χρονιά!

Φιλιά και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

glitter-graphics.com

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

glitter-graphics.com
Θέλω να ευχηθώ από καρδιάς σε όλους σας να περάσετε Υ Π Ε Ρ Ο Χ Α Χριστούγεννα, ευτυχισμένα, κι αν για κάποιους δεν είναι και τόσο , να ξέρουν πως οι ευκαιρίες και οι ευτυχισμένες στιγμές πάντα θα έρχονται και θα φεύγουν και θα ξανάρχονται.

Εύχομαι και θέλω να είστε όλοι καλά, όπου κι αν είστε με όποιους κι αν είστε. Το βράδυ των Χριστουγέννων εκεί κάπου ανάμεσα στη παρέα , το ποτάκι , το χορό, το αστείο ή ότι άλλο, ας στείλουμε από μέσα μας μια ευχή, κι ένα γλυκό φιλί, που ο άνεμος θα φέρει στα μάγουλα όλων μας. Κάτι σαν ενός λεπτού σιγή, ενός λεπτού σκέψη για την συντροφικότητα και την ανθρωπιά.

Πολλά γλυκά φιλιά σε όλους σας, εις το επανιδείν.


glitter-graphics.com

Πάει καιρός...

Πάει καιρός που δεν έγραψα εδώ. Παρ'όλα αυτά , έμπαινα, σας διάβαζα, χαιρόμουν ή λυπόμουν. Αναρωτιόμουν. Μάθαινα τα νέα , ποιοι μένουν ποιοι φεύγουν. Λυπάμαι γι αυτούς που έφυγαν, που έκλεισαν τα μπλογκ τους , αλλά σίγουρα θα είχαν το λόγο τους.

Εγώ προσωπικά ένιωθα ένα κενό, πως δεν έχω τίποτα να πω. Γιατί δεν ξέρω... Ίσως ακόμη να νιώθω έτσι. Δεν έχω πάντα την όρεξη, τουλάχιστον όχι όπως είχα πριν μήνες. Καμιά φορά είναι καλύτερα να σιωπάς και να μένεις ως ακροατής. Ωραίος ο ρόλος του ακροατή, παίρνεις πολλά από αυτό. Αρκεί να υπάρχει υπομονή. Υπομονή και κατανόηση. Για όλους και για όλα.

Πέρα από αυτό προσπαθώ να 'βολέψω' αυτό που εγώ νιώθω και κατανοώ σαν ψυχή στο κορμί μου. Αστείο ή σοβαρό; θα δείξει.

Ας μιλήσω γενικά και αόριστα. Βαρέθηκα τους κακεντρεχείς ανθρώπους - στην καθημερινότητα εννοώ - κι όμως σαν λαοθάλασσα είναι οι άτιμοι. Ούτε τσιπούρες ιχθυοτροφείου δεν πολαπλάσιοζονται έτσι γρήγορα.
Κουράστηκα με τους δήθεν. Με απογειώνουν άσχημα αυτοί όλοι που μιλούν - και προσπαθούν ως ένα βαθμό τους το αναγνωρίζω- για την ηθική, την εκκλησία τις καλές πράξεις, και οι ίδιοι ενώ θέλουν και προσπαθούν ή νομίζουν πως κάνουν καλό, ανακαλύπτεις και την άλλη μεριά τους , που αναιρεί όλο το καλό.

Άτιμο πράγμα να μπλέκει κάποιος τη θέα της δικής του οπτικής γωνίας με τη θέα του Θεού. Ριψοκίνδυνο να το παίζεις θεούσα ή το καλύτερο παιδί όταν κατηγορεία και κρίνεις εύκολα τον απέναντι γιατί βάζει στο σπίτι του ή στο κρεβάτι του ότι έχει αναιρεθεί από τα πρέπει σου.

Κ α τ α ν ό η σ η και Α γ ά π η, για μένα είναι λύση. Έχω 'κατηγορηθεί' ότι είμαι πολύ ελαστική. Δεν είμαι όμως. Εγώ νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Νιώθω καλά που δεν στήνω κανέναν στο εκτελεστικό απόσπασμα του μυαλού μου για να τον καθαιρέσω την ίδια στιγμή από τα μάτια και τη καρδιά μου. Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του άλλου , πάντοτε. Ίσως να είμαι η λάθος ή η αδύναμη? Λίγο με νοιάζει. Εγώ έτσι νιώθω ότι θέλω να κάνω. Έτσι νιώθω καλά. Πιστεύω στην ανθρωπιά ,στους ανθρώπους , χωρίς να εθελοτυφλώ. Πίστευω πως έχουμε τη δύναμη να βγάζουμε από τους άλλους -όταν πραγματικά θέλουμε- έστω και το καλά κρυμμένο όμορφο σημείο τους.

Μεγάλη συζήτηση και αυτή, τέλος πάντων. Θα την αφήσω εδώ για τώρα.
Ελπίζω, εύχομαι , θέλω να είστε όλοι καλά, ότι κι αν κάνετε , όπου κι αν βρίσκεστε, ότι κι αν τολμάτε.

Θα τα ξαναπούμε σύντομα, σας φιλώ γλυκά.

Μου λείψατε!

Ειλικρινά μου λείψατε , εύχομαι να είσαστε όλοι καλά! Οι δουλειές και η καθημερινές ασχολίες με κρατάνε λιγάκι μακριά. H αλήθεια είναι πως νιώθω 'άδεια'. Το λέω και κυριολεκτώ. Νιώθω άδεια από πολλά πράγματα, ακόμη και από το τι να γράψω . Αν και ομολογώ πως υπάρχουν φορές που οι σκέψεις έρχονται σαν καταιγίδα και δεν προλαβαίνω να τις βάλω σε τάξη ούτε και μέσα στο μυαλό μου.

Σας διαβάζω, σας διαβάζω όλους. Με έχει πιάσει μια περίεργη τεμπελιά. Μ'αρέσει να σας διαβάζω. Χαμογελώ, σκέφτομαι, χαίρομαι , λυπάμαι.. Πάντα είστε η συντροφιά μου. Η συντροφιά που με χαλαρώνει, μιας και τις ώρες που βρίσκω πραγματική ησυχία κάθομαι να διαβάσω έναν έναν από εσάς και το ευχαριστιέμαι αληθινά :).

Καινούριο μου χόμπι - επηρεασμένη από φίλες που γνώρισα εδώ - τα μπιζού. Μάλιστα μάλιστα. Έχω κάτι σε μανία με αυτό. 5 μέρες δεν ασχολήθηκα και νόμιζα πως κάτι μου λείπει. Κάποια στιγμή θα τραβήξω φωτογραφίες για να μου πείτε τη γνώμη σας την οποία πιστέψτε με υπολογίζω και εκτιμώ.
Βέβαια δεν μπορώ με τίποτα να φτιάξω τα αριστουργήματα της Φαραόνας ή της Artanis, απέχω πάααααρα πολύ ακόμη. Το γεγονός είναι πως βρήκα μια ακόμη ασχολία να 'σπαταλάω' αληθινά ευχάριστα την ενέργεια μου.
Αγαπητή Artanis , όταν πηγαίνω στην Αθήνα , κάθομαι ώρες μέσα στα μαγαζιά να χαζεύω τους ημιπολύτιμους λίθους, και δεν μπορώ να το ξεπεράσω χαχα ,οι κοπέλες μόλις με δουν ξέρουν πως σχεδόν θα κλείσουμε παρέα το μαγαζί. Αλλά όχι μόνο εκεί. Βλέπω κρύσταλλο και με πιάνει ένα κάτι... και δύο θα έλεγα.

Δεν είναι όμως μόνο τα μπιζού. Είναι που η φαντασία οργιάζει και θέλω με αυτά τα υλικά να κάνω πολλά πράγματα. Ας ελπίσω πως θα τα καταφέρω, μιας και είμαι αυτοδίδακτη και τα μόνα μαθήματα που μπορώ να πάρω είναι online. Κάτι είναι κι αυτό βέβαια.
Αυτάααα από εμένα. Κατά τ'άλλα περιμένω να τελειώσουν τα σχολεία. Θέλω να κοιμηθώωωωωωω , σας είπα με έχει πιάσει μια τεμπελιά ανεξήγητη, εκτός από τις πέτρες, τις χάντρες και ότι είναι σχετικό με αυτά δεν θέλω να κάνω Τ Ι Π Ο Τ Α. ουφ ουφ ουφ .

Μου λείπετε, σας διαβάζω, με συντροφεύετε, κι όσο περίεργο κι αν ακούγεται, επειδή δεν έχει τύχει μέχρι τώρα να δω κάποιον προσωπικά, σας αγαπάω. Ναι έτσι νιώθω. Απλά και ανθρώπινα.


SEXY & HOT COMMENTS

CLICK HERE!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

glitter-graphics.comΞέρω πως πέρασαν μέρες που έχω να σας δω, να σας επισκεφτώ , αλλά... οι υποχρεώσεις βλέπετε... Επαγγελματικές κυρίως. Έτσι ο χρόνος μειώνετε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ελπίζω πως σύντομα θα έχω περισσότερο χρόνο για να είμαι εδώ όπως και πριν.
Μέχρι τότε, θέλω να ευχηθώ σε όλους Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση, Χρόνια Πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν αυτές τις ημέρες, πολύ πολύ ευτυχία, πολύ πολύ αγάπη, πολύ πολύ εσωτερική γαλήνη και ισορροπία. Εύχομαι να έχουμε όλοι Υγεία , να είμαστε και του χρόνου εδώ, να ευχηθούμε και να περάσουμε ξανά αυτές τις άγιες μέρες. Ή ότι για τον καθέναν σημαίνουν αυτές.
Εύχομαι να αφήνουμε πίσω τις κακιούλες μας για οποιοδήποτε , έτσι να μη χάνουμε ότι καλό υπάρχει μέσα μας. Καμιά φορά είναι σκληρό αλλά όχι ανέφικτο.
Να προσέχετε, να περάσετε όμορφα, να οδηγήσετε με ασφάλεια.
Πολλά φιλιά σε όλους στα μαγουλάκια σας , σε αυτά που ήδη ξέρω, και σε αυτά που απλώς φαντάζομαι λολ , τι να κάνουμε δεν σας γνωρίζω όλους.
Άντε χαμογελάμε , βάζουμε αγάπη στην καρδιά μας ,και ξεκινάμε!
Καλό Πάσχα!
glitter-graphics.com

Γκρινιοπαίχνιδο

Μετά από πρόσκληση της αγαπημένης μας Roadartist , και λέω 'μας' γιατί είμαι σίγουρη πως όλοι όσοι τη γνωρίζουν δεν θα μπορούσαν να τρέφουν διαφορετικά συναισθήματα, με πρόσκαλεσε να παίξω σε ένα μπλογκοπαίχνιδο, που κάποιες φορές μου αρέσουν πολύ, της Γκρίνιας. Πρέπει να γράψω 5 πράγματα που με εκνευρίζουν. Δεν μπορούσε να είναι μεγαλύτερη η λίστα? :D Σκέφτομαι... χαχα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

1.- Εκνευρίζομαι με τους 'ξερόλες'. Ε μα ναι, δεν μπορεί να τα ξέρεις όοοοοολα σε
αυτή τη ζωή φίλε μου, γνωστέ μου, μαμά, μπαμπά, κτλ. Είναι αφύσικο. Σέβομαι και
έχω πλήρη κατανόηση , ότι μπορεί να έχουν περισσότερες εμπειρίες, γνώση ή ότι
άλλο. Όμως το 'είναι ακριβώς έτσι όπως σου το λέω', 'εγώ ξέρω που σου λέω' και οι
λοιπές εκφράσεις του είδους , μου τη δίνουννννννν οι ξερόλεςςςςςς.

2.- Μου τη δίνουν οι πολιτικοί (όπως και σε πολλούς άλλους φυσικά) που μας
κοροιδεύουν μπροστά στα μάτια μας. Που είναι 'αποφασίζω, διατάζω, πράτω και σας
έχω χεσμένους!' Γενικώς ,μου τη δίνει να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου!

3.- Με εκνευρίζει το χτύπημα με το δάχτυλο στον ώμο! Αφάνταστα! Όταν ο δείκτης του
άλλου έρχεται προκλητικά να ενοχλήσει τον όμορφο γαλακτερό μου ώμο! Τρελαίνομαι!

4.- Εκνευρίζομαι με τους οδηγούς. Γιατί καλέ το πλήρωσες το ρημαδοδίπλωμα και δεν
έκανες παραπάνω μαθήματα? Γιατί? Εμείς οι υπόλοιποι ΤΙ ΦΤΑΙΜΕ?????? Γιατί καλέ
εσείς το δώσατε έτσι το δίπλωμα? Δεν ξέρετε πως αν αυτός ο/η οδηγός σας βρει
'κατά λάθος' κάποτε στο δρόμο και χάσετε το αυτοκίνητο ή τη ζωή σας ή οτιδήποτε
άλλο , αυτό θα έχει προέλθει από την ανευθύνοτητα του μυαλού και το γέμισμα της
δικής σας τσέπης? Αυτό το λένε 'δολοφόνοι με το γάντι του μπειζμπολ' ? Εσείς
είστε λοιπόν! Οι πληρωμένοι του υπουργείου!

5.- Μου τη δίνει όταν βλέπω ανθρώπους που μπορούν να αντιδράσουν και δεν κάνουν
τίποτα. Σε όποια κατάσταση κι αν είναι, οικονομική, οικογενειακή, εργασίας...
Ότι κι αν είναι αυτό, δεν μπορεί, κάπως θα πρέπει να αντιδράσουν, να δώσουν λύση
στον ευατό τους, από κάπου θα πρέπει να αντληθεί μια δύναμη... κάτι....
Εκνευρίζομαι να βλέπω ανθρώπους 'να κλαίνε τη μοίρα τους' και να τα έχουν όλα!
Εκνευρίζομαι και γι αυτούς που όντως ΔΕΝ τα έχουν όλα , αλλά ΔΕΝ κάνουν και
τίποτα για να τα αποκτήσουν! Ειδικά όταν δεν τίθετε θέμα υγείας.

Τελικά πόσα μας εκνευρίζουν ουφ! Αυτά και πολλά άλλα! Γκρίνιαξα και σήμερα, ωραία ήταν. Αλλά δεν θέλω να 'φουντώνω' γιατί εκεί όσο και να το ελέγχω, ή θα πάθω εγώ ή θα πάθουν οι άλλοι. :D Αυτά τα ωραία.

Προσκαλώ με τη σειρά μου να παίξουν , όποτε και όταν μπορούν , και όταν θέλουν τους : 3partiesaday, Dee Dee, Leviathan, Protoplastos, Lockheart, Faraona, spyros1000, mad2luv, Hulabaloo. Και φυσικά όποιον άλλον θέλει!
Καλό Σ/Κ σε όλους να περάσετε υπέροχα!

Σκόρπια λόγια , σκόρπιες σκέψεις.

Όχι , δεν σκορπίστηκαν στον άνεμο. Απλά δεν θέλω να γράψω κάτι που να έχει κάποια συνοχή. Τουλάχιστον όχι σήμερα.
Είναι πολλές οι μέρες που δεν συνδέθηκα στο μπλογκ μου, και που δεν επισκέφτηκα τους 'γειτονές' μου, εσάς δλδ. Στο γειτονές μου , έρχεται αυθόρμητα και το φίλοι μου, να δέσει, να κολλήσει. Αυτό μου βγαίνει, αυτό λέω.
Πολλές φορές, διαβάζω και αναρωτιέμαι για πράγματα, σκέψεις, ιδέες. Διαβάζω και συμφωνώ, διαβάζω και διαφωνώ. Σκέφτομαι κι εγώ αυτήν την τόσο 'απρόσωπη' προσέγγιση των ανθρώπων μέσα στα μπλογκς και όχι μόνο. Αυτό το άνοιγμα ψυχής και το μοίρασμα συναισθημάτων για ίδιες ή διαφορετικές καταστάσεις.
Απέναντι από το θέση που κάθομαι βλέπω δυο πίνακες. Ένα μεγάλο λευκό λουλούδι ο καθένας, σε ένα κάπως σκούρο φόντο. Δεν ξέρω γιατί τους επέλεξα. Μάλλον το άσπρο που βγαίνει και φωτίζει ανάμεσα στα πλεγμένα όμορφα χρώματα του χαλκού, του κίτρινου, του πετρόλ, του χρυσού... χμμ σκέφτομαι και μπερδεύομαι, και σε ένα δευτερόλεπτο οι σκέψεις μπαίνουν στη θέση τους και το παζλ συμπληρώνεται.

Τις τελευταίες μέρες στις ειδήσεις (για να μη πω τα τελευταία χρόνια), η εγκληματικότητα έχει στήσει χορό. Μεγάλο θέμα, καθημερινό. Αφού καθημερινά δεν ακούμε τίποτα άλλο. Έγκλημα εδώ, έγκλημα εκεί, έγκλημα παραπέρα. Έλεος λέμε εμείς. Αλλά έλεος πουθενά. Και μου βγαίνει και το ρατσιστικό, ναι μου βγαίνει. Οι Έλληνες υπήρξαν και είναι τα μεγαλύτερα 'λαμόγια' (κοινώς αποδεκτό και ομολογουμένο) αλλάαααα.... οι Έλληνες δεν θα σκότωναν για 30 ή 50 ή 100 € ή και παραπάνω. Αυτό πιστεύω. Εθελοτυφλώ? Δεν νομίζω. Όχι πως δεν έχουμε κακούς, όχι πως δεν έχουμε εγκληματίες. Όχι πως δεν πεινούσαμε και πως δεν είχαμε , και σήμερα ακόμη, ανάγκες. Και ληστείες και όλα τα κακά, ναι , αλλά όχι αυτά. Δεν κάναμε έτσι. Δεν υπήρχε αυτή η εγκληματικότητα πριν 15 , 20 χρόνια. Τους βαρέθηκα. Μπορεί κάποιος να τους μαζέψει και να τους στείλει από εκεί που ήρθαν? (να και το ρατσιστικό μου!) Και λίγο με νοιάζει αν κάποιοι άλλοι λένε το ίδιο για εμάς σε άλλες χώρες! Αυτό που στάνταρτ λένε και το έχω ακούσει και προσωπικά , πως οι Έλληνες είναι 'λαμόγια'. Ναι, ναι ναι. Και πάλι ναι. Ουδέποτε άκουσα εντός ή εκτός ιντερνετ ότι είμαστε δολοφόνοι και φθηνοεγκληματίες!

Πρόσφατα, κάποιος γνωστός που ξέρει έναν ινδό (δουλεύει λίγο πιο πέρα από τη δική του δουλειά), του είπε " φίλε, εμείς αν έρθουμε εδώ και γίνουμε πολλοί θα σας πνίξουμε".
Σηκώνω το φρύδι, το αριστερό, και αναρωτιέμαι... Μετά το μυαλό μου πάει στην ιστορία τους , όσα ξέρω τουλάχιστον, και σκέφτομαι πως έχουν υπάρξει και αυτοί στυγνοί εγκληματίες. Μαχαιράκια έρχονται στην επιφάνεια των ματιών μου!

Οι Πακιστανοί παίρνουν δάνεια για αγορές ταξί στη χώρα τους, και τους τα δίνουν εύκολα! Οι Αλβανοί, δουλεύουν οι μισοί, οι αλλοί μισοί εκληματίες, κι αυτοί που δουλεύουν παίρνουν τα λεφτά μας και χτίζουν στη χώρα τους.

Ναι ναι , μην σπέυσεται να με αποκαλέσετε ρατσίστρια, γιατί στην ουσία δεν είμαι. Αγανακτισμένη Ελληνίδα είμαι! Που βλέπω την Ελληνική άπειρου κάλους βλακεία να απλώνεται, να εξαπλώνεται και σταματημό να μην έχει!

Αγανακτισμένη είμαι που εγώ η Ελληνίδα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να έχω τα δικαιώματα που έχουν όοοοολοι αυτοί στη δική μου χώρα! Αγανακτισμένη που μια ζωή οι κυβερνόντες ήταν ανθέλληνες? Να το πω κι αυτό? Που μια ζωή ήταν πιόνια κάποιων άλλων? Που δέχονται αδιαμάρτυρητα όοοοοοοτι να'ναι και σκύβουν το κεφάλι.

Πρόσφυγες λέει, να τους προστατέψουμε, να τους ταίσουμε, να τους ντύσουμε, να τους βρούμε δουλειά. ΝΑΙ! ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ! Συμφωνώ! Όταν όμως η Ελλάδα θα αγαπήσει ΠΡΩΤΑ τους Έλληνες! Όταν οι Ελληνες ΔΕΝ θα στερούνται! Όχι όταν γινόμαστε έρμαιο στο ίδιο μας το σπίτι! Α ρε Έλληνα τον καραγκιόζη μου θυμίζεις που ήταν πάντα ξυπόλητος! Μπαρμπά Γιώργοοοο που είσαι μπαρμπα Γιώργοοοοοο , φέρε τη χατζάρα!

και που λέτε...

Και που λέτε... πάααανε και οι απόκριες σχεδόν... Δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω, πως αυτή η χρονιά πέρασε. Είναι σαν όλα να έγιναν χθες. Να περάσαν και να ξαναέρχεται πάλι η σειρά τους. Σκέψεις , καταστάσεις, άνθρωποι.

Άραγε τι είναι αυτό που μας κάνει να μην καταλαβαίνουμε τόσο πολύ το πέρασμα του χρόνου? (εκτός από τα χρόνια που κλείνουμε στα γενέθλια , και τις ρυτίδες μας) Όχι δεν έχω ακόμη... αλλά... θα έρθουν κι αυτές πιστεύω. (πρώτα ο Θεός) όπως συνηθίζω να λέω.

Και τέλος καρναβαλιού. Την προηγούμενη Κυριακή πήγαμε στο Μοσχάτο ,μεγάλα παιδιά κι εμείς βλέπεις. Είχα πολλά χρόνια να μασκαρευτώ, το έκανα και μου άρεσε. Το είχα ξεχάσει αυτό το παιχνιδιάρικο συναίσθημα του καρναβαλιού. Πολύ μου άρεσε :) Ένιωσα κάτι από παιδί και πάλι μέσα μου. Κρυμμένα συναισθήματα , σκέφτηκα, θυσιασμένα στο βωμό των ευθυνών της καθημερινότητας.

Έπειτα άρχισα να πλάθω εικόνες με το μυαλό μου, πως όλη η μπλογκογειτονιά ήταν εκεί. Μασκαρεμένοι όλοι λικνιζόμασταν χορεύαμε και γελούσαμε στους δρόμους. Θυμήθηκα το Πατρινό καρναβάλι, χρόοονια έχω να βρεθώ στην Πάτρα την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.

Το κρύο βέβαια ήταν τσουχτερό αλλά οι καρναβαλιστές καλά κρατούσαν! Ώσπου το χιονόνερο άρχισε να πέφτει και μαζί με αυτό και η θερμοκρασία. Κι εγώ σκεφτόμουν 3 κοριτσάκια ήταν δεν ήταν 15 ετών το καθένα, σχεδόν ημίγυμνα πάνω σε ένα άρμα με μίνι φούστες και κοντά μπλουζάκια με ράντες , 12ποντο τακούνι, να κουνιούνται πέρα δώθε σύμφωνα με το ρυθμό του κάθε τραγουδιού. Τα λυπήθηκα! Γιατί το καρναβάλι δεν είναι 'γδύνομαι'αλλά 'ντύνομαι'! Μασκαρεύομαι! Δεν κάνω πασαρέλα στη παραλία το καλοκαίρι , ούτε διαγωνισμό για το ποια θα βγάλει τα περισσότερα έξω!
Γιατί εδώ είναι Ελλάδα και όχι Ρίο! (ωραίο το Ρίο λέει ο ξάδερφός μου που είναι καπετάνιος και έχει βρεθεί εκεί πολλές φορές στο καρνάβαλι) Αλλά ξέρετε τι εννοούν οι άντρες ε! :) Ωραίοοο το Ρίο λέω κι εγώ! Αλλά όχι με κρύο!

I will remember - Toto

Οι Toto είναι ένα αμερικάνικο συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1976. Έχουν κυκλοφορήσει πολλά albums ανάμεσά τους τα πιο γνωστά - σε εμάς ίσως- Hold the Line (1978) και Africa (1982).
Το I will remember είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Η μουσική και οι στίχοι μου αρέσουν πραγματικά πολύ.
Ελπίζω να σας αρέσει και να το απολαύσετε!



I was born in the land of the sun
And the tall green grass
And I don't understand
How all this has come to pass
How we've come to surround ourselves
In a sea of thieves
In a land without learning
Only the fools believe

I went driving last night
On a dark canyon road
Had the sky to myself
But I wasn't alone
Had the pain of my lifetime
For my company
How did it end up like this
For you and me

When love breaks the promise
The heart has to keep
It leaves only truth here to find
When the spirit is crushed
And the hurt is so deep
Between you and I

Even when love has come and gone
And our hearts have moved along
I will remember
There was a time we had the trust
And that always was enough
I will remember
I will remember you

As I open my eyes to one more day
The wind burns my face
As it whispers your name
As it's pulling me forward
It tears me free
And the only thing left
Is the tears for and me

'Cause when love breaks the promise
The heart has to keep
It leaves only truth here to find
When the spirit is crushed
And hurt is so deep
Between you and I

Even when love has come and gone
And our hearts have moved along
I will remember
There was a time we had the trust
And that always was enough
I will remember

Even when love has come and gone
And our hearts have moved along
I will remember
There was a time we had the trust
And that always was enough
I will remember
I will remember you

Καφεδάκι

Μετά την πρόσκληση της αγαπημενής μας Φεγγαρένιας , είπα , καιρός για καφεδάκι και παιχνιδάκι. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να περιγράψουμε , πως χαλαρώνουμε. Πάμε λοιπόν.

Απόγευμα. Μισονοισταγμένη. Ξέρω πως πρέπει να πάω στην Αθήνα. Κέντρο. Κέντρο, σκέφτομαι και τα μακριά μαύρα μαλλιά μου έχουν ανέβει μισό μέτρο από το κεφάλι μου. Η ιδέα με τρομάζει. Ομόνοια. Πφτ < η πρώτη μου σκέψη. Τα τελευταία χρόνια το γεγονός του να πάω Αθήνα δεν με κάνει και τόσο χαρούμενη. Δεν είμαι ρατσίστρια αλλά.. να... η Αθήνα δεν ανοίκει πια στους Έλληνες, σκέφτομαι και λυπάμαι, άλλο ένα πφτ βγαίνει από τα χείλη μου.

Ξεκινάω . Φτάνω. Πάω στις δουλειές που έπρεπε. Μετά σκέφτομαι καφεδάκι. Τα δάχτυλα στο κινητό. Σε 15` είμασταν στο Γκάζι. Αυτές οι περιοχές των Αθηνών που έχουν γίνει όαση χαλάρωσης και συγκέντρωσης ανθρώπων που έχουν κατά κάποιο κάτι κοινό. Τη θεία Χαλάρωση . χαχα σκέφτομαι, πόσο ρομποτάκια έχουμε γίνει όλοι.

Που θα καθήσουμε? χμ κοιτάζουμε τριγύρω, όπου θέλεις μου λέει. Απλά ήθελα να καθήσω εκεί που φτιάχνουν τον καλύτερο νες. Δεν ήξερα που. Κατά τύχη επιλέγω το μαγάζι λόγω χρωμάτων των καθισμάτων και των τραπεζιών. Πορτοκάλι, εκρού, καφέ. Το ίδιο ήταν και τα σερβίτσια.

Τι θα πάρετε? Σοκολάτα λέει η παρέα μου. Κοιτάζω την κοπέλα, όμορφα ντυμένη και βαμμένη, της χαμογελάω, και της λέω 'Ένα νες γλυκό, χωρίς γάλα παρακαλώ' μου χαμογελάει και κάνει να φύγει, της ξαναφωνάζω 'ααα σε παρακαλώ μια χάρη, ας μην είναι εντελώς καυτός, θέλω κάτι που μπορώ να πιω μόλις έρθει, συνήθως περιμένω αρκετή ώρα για να πιω ή ζητάω παγάκι' , μέσα μου σκέφτομαι πως η κοπέλα θα με κοροιδεύει ή θα με θεωρεί Ιδιότροπη, και με το δίκιο της ίσως ? Μπορεί.

Βάζει τα γέλια , και μου λέει , 'Μην ανησυχείτε, θα τον φέρω όπως ακριβώς τον θέλετε!' Χαμογελά και φεύγει.

Αρχίζω να αφήνομαι στην άνετη καρέκλα. Όχι μέσα, έξω. Έξω καθόμασταν. Δεν άντεχα άλλο το 'μέσα'. Δίπλα μας μια σόμπα καφετέριας , με μπουκάλα , ξέρετε. Εξαίσια , σκέφτομαι. Χαλαρώνω κι άλλο. Χώνομαι πιο μέσα στην καρέκλα. Ανάβω τσίγαρο. Δεν μιλάω. Παρατηρώ. Βλέπω. Τα δέντρα, το λίγο γκαζόν μπροστά μου. Τον υπόλοιπο κόσμο που καθόταν έξω. Συζητήσεις επί συζητήσεων. Φοιτητές μιλώντας για εξεταστική , κάνοντας αστεία. Ζευγαράκια να λιώνουν πιο πολύ κι από το μέλι. Χαμογελάω. Μου αρέσει αυτό που βλέπω. Μου λείπει όλο αυτό το σκηνικό. Δεν έχω την ευκαιρία να το κάνω συχνά πια.

Έρχεται το υπέροχο καφεδάκι μου, και ένα λαχταριστό φλυτζάνι ζεστή σοκολάτα για την παρέα μου. Δοκιμάζω τον καφέ. Θεϊκός! Ακριβώς αυτό που ήθελα. Η κοπέλα με κοιτάζει. Είσαι υπέροχη , της λέω . Χαμογελά , ευχαριστώ μου λέει, ανταποδίδω, εγώ ευχαριστώ για τον υπέροχο και όχι τόσο καυτό καφέ. Φεύγει.

Δίπλα μας ένα ζευγάρι σε πιο μεγάλη ηλικία από όλους τους υπόλοιπους που έβλεπα τριγύρω. Τους κοιτώ διακριτικά. Κουλτούρα , σκέφτομαι. Δεν είναι κακό. Το αντίθετο. Μου αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Δεν ήταν από τους δήθεν...

Η συζήτηση ξεκινά. 'Ξέρεις, θα ήθελα να ήταν εδώ άτομα που δεν γνωρίζω προσωπικά, άτομα που ξέρω αλλά δεν έχω δει. Από όλες τις μεριές της Ελλάδας και όχι μόνο. Από όλες τις ηλικίες. Θα ήθελα να ήταν όλοι εδώ. Φαντάζεσαι να γινόταν αυτό? Νομίζω πως θα είχε πλάκα, πως θα ήταν τόσο τόσο όμορφο , διαφορετικοί άνθρωποι... όλοι μαζί. Η γνωριμία , η αγκαλιά, το φιλί στο μάγουλο. Οι συζητήσεις. Άραγε τι να πίνει ο καθένας? Κάνω υποθέσεις για το τι θα άρεσε στον καθέναν, γελάω, προσπαθώ να μαντέψω.

Η ώρα περνάει. Σκοτεινιάζει και το κρύο γίνεται πια έντονο. Πέρασαν 2 όμορφες ώρες. Ευχάριστες . Για τα μάτια , την καρδιά μου, το σώμα μου, το είναι μου. Δεν μ' ένοιαζε το κρύο. Είχα καιρό να δω την Ακρόπολή μας φωτισμένη. Αν και έχω το προνόμιο να τη βλέπω από το ένα μπαλκόνι του σπιτιού μου. Τυχερήηη, σκέφτομαι.

Πρέπει να φύγω . Σηκωνόμαστε , πάμε για το αυτοκινήτο. Σκέφτομαι πως ήταν αυτή η περιοχή λίγα χρόνια πριν. Ονειρεύομαι έναν καφέ, με όλους εσάς . Όλους εσάς , εσάς που έχω συντροφιά με αυτόν τον περίεργο τρόπο της online επικοινωνίας . Προσπαθώ να 'ζωγραφίσω' ένα πρόσωπο για τον καθένα, σε κλάσμα δευτερολέπτου. Ίσως και να το πέτυχα. Χαλάρωσα. :)

Αφήνω την πρόσκληση ανοιχτή. Όσοι θέλουν , να περιγράψουν κάποια ώρα που τους χαλαρώνει και να μας περιγράψουν πως και τι, πίνοντας με ευχαρίστηση ελπίζω, ένα χαλαρωτικό καφεδάκι ή ότι αρέσει στον καθένα.

Φιλιά σε όλους.

My Lady D'Arbanville - Cat Stevens

My Lady D'Arbanville. Δεν το πρόλαβα όταν ήταν επιτυχία, μιας και ήμουν αγέννητη. Το άκουσα όμως πριν πολλά χρόνια, χωρίς να ξέρω τον τίτλο του τότε, τυχαία. Πάντα μου δημιούργουσε ένα περίεργο συναίσθημα, ίσως ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Τις τελευταίες μέρες ξαναήρθε στο μυαλό μου, βλέποντας τα πρόσωπα των νεκρών παιδιών. Θυμήθηκα τον στίχο 'this rose will never die'.

Το τραγούδι γράφτηκε από τον Cat Stevens το 1970. Ο τίτλος του τραγουδιού My Lady D'Arbanville , είναι εμπνευσμένος από την Αμερικανίδα ηθοποιό Patti D'Arbanville, η οποία υπήρξε 'μούσα' για τον στιχουργό και συνθέτη Cat Stevens.

Καλή ακρόαση.



My Lady D'Arbanville
Why do you sleep so still?
I'll wake you tomorrow
And you will be my fill
Yes you will be my fill

My Lady D'Arbanville
Why does it grieve me so?
But your heart seems so silent
Why do you breathe so low?
Why do you breathe so low?

My Lady D'Arbanville
Why do you sleep so still?
I'll wake you tomorrow
And you will be my fill
Yes you will be my fill

My Lady D'Arbanville
You look so cold tonight
Your lips feel like winter
Your skin has turned to white
Your skin has turned to white

My Lady D'Arbanville
Why do you sleep so still?
I'll wake you tomorrow
And you will be my fill
Yes you will be my fill

My Lady D'Arbanville
Why do you greet me so?
But your heart seems so silent
Why do you breathe so low?
Why do you breathe so low?

I loved you my Lady
Though in your grave you lie
I'll always be with you
This rose will never die
This rose will never die

I loved you my Lady
Though in your grave you lie
I'll always be with you
This rose will never die
This rose will never die

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Ξέρω πως οι αναρτήσεις είναι ήδη πολλές για κάθε είδους πόλεμο/έγκλημα/καταστροφή. Μια ακόμη λοιπόν, για να ΜΗΝ ξεχνάμε. Να μην ξεχνάμε, την Παλαιστίνη, το Λίβανο, το Ιράκ, τα παιδιά της Αφρικής που η μάστιγα τους aids κατασπάραζει σε έναν άλλου είδους πόλεμο.

Ευχαριστώ.