tag:blogger.com,1999:blog-42355261300337820472024-03-13T01:18:01.208+02:00ILive2LoveMeThis life is yours. Take the power to choose what you want to do and do it well. Take the power to love what you want in life and love it honestly. Take the power to walk in the forest and be a part of nature. Take the power to control your own life. No one else can do it for you. Take the power to make your life happy.ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.comBlogger90125tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-76023938821457027412019-01-28T10:38:00.000+02:002019-01-28T10:38:00.846+02:00Έλλην αγάπη μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου,
έχασα το μαγικό συγγραφικό μου οίστρο. Θαρρώ πως τον ξέχασα κάπου ανάμεσα στα
οικονομικά προβλήματα και την ρουτίνα, τον έθαψα κάπου εκεί στο άγχος της
επιβίωσης, όταν προσπαθούσα ως μητέρα μόνη να δω τι μπορώ να κάνω για να θρέψω
τα παιδιά μου. Τον έθαψα , στο φούρνο που έλεγα δήθεν πως ξέχασα το πορτοφόλι
μου για μια φρατζόλα ψωμί, γι αυτά τα 70 λεπτά που δεν είχα να δώσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου,
ποτέ δεν άφησα χρέος, σε κανέναν.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Θύμωσα, στεναχωρήθηκα, πέθαινα πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας
και άλλες τόσες αναστηνόμουν , σαν τον κλασσικό μύθο του Φοίνικα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου, αν χρειαστεί να τραφούμε με
ψίχουλα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ίσως και να το κάνουμε, όπως το
κάναμε πολλές φορές. Αν χρειαστεί θα φοράμε απλά ρούχα , που δεν είναι Γκούτσι
, Υβ σαιν Λοράν και Ντόλτσε Καμπάνα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου,
«κατηγορήθηκα» ως παθιασμένη όταν μιλώ για την Ελλάδα Μου, για την Ελλάδα
Μας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πατρίδα των πατρίδων, Πατρίδα των
Ηπείρων.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν είναι ρατσιστικό, δεν
είναι φασιστικό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου, οι
Έλληνες φασίστες δεν ήταν ποτέ.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Κατατρόπωναν εχθρούς, αλλά εξύψωναν τους άξιους αντιπάλους. Έδιναν σεβασμό
και λάμβαναν σεβασμό από τους εχθρούς τους! Αγκάλιαζαν τους φίλους τους και
ήταν σκληροί μαζί τους όταν έπρεπε. Έκαναν πολλά λάθη που δεν θέλουν να τα
αναφέρουν, αλλά μπροστά στην τόσο μεγάλη συμβολή και προσφορά ανά τον κόσμο τα
λάθη τους είναι λίγα, άλλα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σοβαρά κι
άλλα λιγότερο σοβαρά.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου,
πάντα ζήλευαν και θα ζηλεύουν την ξεχωριστή ψυχοσύνθεσή σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πάντα ζήλευαν και θα ζηλεύουν αυτό το
ταμπεραμέντο που ποτέ δεν είχαν!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τον
τρόπο ζωής, σωστό ή λάθος. Αυτήν την φαινομενική ανεμελιά και το άντε πάμε να
ξεκινήσουμε,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που σε έκανε κατά κάποιο
τρόπο να βγαίνεις από τα σκοτάδια , έστω και με αντιφατικό τρόπο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου,
όταν πρόκειται για την Ελευθερία μας , για την<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Αξιοπρέπειά μας, για τα Κεκτημένα μας, μη σταματάς να θορυβείς, μην
ξεκουράζεσαι, μην<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα παρατάς. Μην βάζεις
μπροστά την πολιτική, γιατί δυστυχώς<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>πραγματικοί Έλληνες πολιτικοί έχουν να φανούν πολλά χρόνια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μην βάζεις τον εαυτό σου σε κανένα πολιτικό
κόμμα κι αρχίζεις τις κατηγορίες, ενσαρκώνοντας τους Μεν και τους Δεν σε μια
πραγματικότητα που είναι χειρότερη από ότι νομίζεις και μπορεί να γίνει
καλύτερη από ότι πιστεύεις.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υπάρχει μόνο
μία παράταξη που μπορείς να ενταχθείς, κι αυτή είναι η Ελλάδα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μας. Κι αυτό είναι πέρα από όποια πολιτική.
Είναι μία, είναι γροθιά, είναι ιστορία είναι Ελλάδα!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έλλην αγάπη μου,
τους ζυγούς λύσατε! </div>
<br /></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-65422881853073361612018-07-25T14:34:00.002+03:002018-07-25T14:34:46.934+03:00Φτάνει!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Από τότε που ξέσπασε η πυρκαγιά, παρακολουθούσα τα γεγονότα, μιας και έχω φίλους και γνωστούς, κατοίκους των πληγέντων περιοχών. Ανησύχησα, θύμωσα, νευρίασα, πόνεσα, κι ας είμαι έξω από αυτό. Δόξα το Θεό που είμαι έξω από αυτό. Πόνεσα... τέλος πάντων. Ο πόνος τους δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να νιώσει αν δεν το βιώσει . Ευτυχισμένοι αυτοί που δεν τον βίωσαν κι αυτοί που δεν θα το βιώσουν ποτέ. Όμως ναι, μέσα μου κάτι πόνεσε κάτι έσπασε κάτι νεκρώθηκε.<br />
<br />
Διαβάζοντας τα νέα σε κάθε ηλεκτρονική εφημερίδα και παρακολουθώντας όπως και όσο μπορούσα μιας και δεν έχω την ενημέρωση απευθείας από την πατρίδα μας μέσω τηλεόρασης. Μέσα σε όλα αυτά τα συναισθήματα όμως ήρθε και ένα ακόμη να προστεθεί. Σιχάθηκα, αηδίασα!<br />
<br />
Σιχάθηκα όλους αυτούς που έτρεξαν να κερδίσουν ψήφους, να κάνουν πολιτική, που για άλλη μια φορά πάτησαν - κυριολεκτικά αυτή τη φορά - επί πτωμάτων για να αδράξουν ψήφους!!! Έλεος , έλεος, έλεος !!! Τι είσαστε εσείς επιτέλους! Πόσο απάνθρωποι και ποταποί μπορείτε να γίνετε!!! Πόσο αδιάφοροι και ελεεινοί στον πόνο των ανθρώπων! Και όχι δεν αναφέρομαι σε καμιά ιδιαίτερη πολιτική παράταξη γιατί δεν με καλύπτουν. Για όλους τους μιλώ!<br />
<br />
Την ώρα που απλοί άνθρωποι προσπαθούν να βοηθήσουν με τον όποιο τρόπο, υπάρχουν κι αυτοί οι άλλοι, οι μισάνθρωποι, οι λάτρεις της καρέκλας, οι λάτρεις της πολιτικής, που δεν ενστερνίζονται τελικά κανέναν ανθρώπινο πόνο γιατί είναι μακριά από αυτό, γιατί δεν χτύπησε τη δική τους πόρτα, γιατί το "πακέτο" είναι μεγάλο και φυσικά ο θάνατος των ανθρώπων , ο αφανισμός των αγαθών τους και η εξαφάνιση των δασικών εκτάσεων τους κάνει να επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλον. Να το κάνουν , ναι, να το κάνουν, αλλά έλεος! Όχι έτσι, όχι κατ' αυτό τον τρόπο!<br />
<br />
Κι ένας ιερωμένος , που τέλος πάντων η λέξη δυστυχώς δεν του πρέπει και δεν του ταιριάζει , να στάζει χολή και να κάνει αντιπολίτευση για τις διαφορές του με την κυβέρνηση , τιμωρία Θεού για τον άθεο πρωθυπουργό! Αλήθεια θέλω να γελάσω! Και πάλι τονίζω δεν έχει να κάνει με καμιά πολιτική παράταξη όσον με αφορά. Ποια τιμωρία θεού Κύριε; Ο εδώ Πρόεδρος χώρας να σας ενημερώσω ότι είναι Χριστιανός Καθολικός, κι όμως οι πλημμύρες δεν λείπουν όταν ανεβαίνει η στάθμη των ποταμών! Ή μήπως φταίει το γεγονός πως είναι Καθολικός κι όχι Ορθόδοξος;<br />
<br />
Ντροπή και αίσχος στον καθένα που βγάζει κακία κι εκδίκηση για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους τούτη την ώρα. Ντροπή κι αίσχος για τους ψηφοθήρες. Ντροπή κι αίσχος για όλους αυτούς που βρήκαν την ώρα να κάνουν "πολιτική" με κάθε μέσο που διαθέτουν .<br />
<br />
Χαμηλώστε τα κεφάλια Κύριοι και Κυρίες. Η καταστροφή και ο θάνατος δεν έχουν πολιτική παράταξη, ούτε θρησκεία, κι ας μην σας αρέσει να το ακούτε. Από το Βούδα ως τον Χριστό, από τον Μωάμεθ ως την Κάλι , όποια θρησκεία ή είδος λατρείας κι αν επιλέξετε , παγανιστική ή μη, ο θάνατος το ίδιο χρώμα έχει αγαπητέ Αρχιμανδρίτη , αγαπητά Πολιτικά πρόσωπα της χώρας μας. Ο οποίος μια μέρα θα χτυπήσει την πόρτα όλων μας και δεν θα ρωτήσει κανέναν.<br />
<br />
Ντροπή σας λοιπόν! Αρκετά! Φτάνει!</div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-55666227721441262762017-10-16T11:13:00.000+03:002017-10-16T11:13:15.265+03:00Πάει καιρός...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πάει καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά, πάει καιρός από τότε που έχω πραγματικά να ασχοληθώ με το μπλογκ μου... Πάει καιρός από τότε άρχισα να βλέπω με τα ίδια μου τα μάτια αυτές τις πανέμορφες μεσαιωνικές πόλεις με τις υπέροχες πόρτες γεμάτες ιστορία και κλασσική ομορφιά. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Πάει καιρός από τότε που κάποιο χέρι τις έκοψε, τις σκάλισε , τις γυάλισε... Αλλά παραμένουν υπέροχες , μαγευτικές με κομμάτια ψυχής , γεμάτες ζωή κουβαλώντας μια ιστορία που πολύ θα ήθελα να γνωρίζω για την καθεμιά ξεχωριστά...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-Hd-HVHsCYkk/WeRpacfq2PI/AAAAAAAAApI/W9WrAV1880AIJojH5iB0lC-3OlLHLWb8wCLcBGAs/s1600/14776946f45edf83fbd795bae7b7eeaf--red-doors-front-doors.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="498" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-Hd-HVHsCYkk/WeRpacfq2PI/AAAAAAAAApI/W9WrAV1880AIJojH5iB0lC-3OlLHLWb8wCLcBGAs/s320/14776946f45edf83fbd795bae7b7eeaf--red-doors-front-doors.jpg" width="212" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-m0BjNBx5Z2I/WeRpdYUGlJI/AAAAAAAAApM/RHf72IpsoUQ4csLZEJIJYLVGaa0-fpx3gCLcBGAs/s1600/22448221_1762460837121466_7847507037780531569_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="576" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-m0BjNBx5Z2I/WeRpdYUGlJI/AAAAAAAAApM/RHf72IpsoUQ4csLZEJIJYLVGaa0-fpx3gCLcBGAs/s320/22448221_1762460837121466_7847507037780531569_n.jpg" width="192" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-VoM2knHSCNk/WeRpgjxXJFI/AAAAAAAAApQ/DMA6Rl9RhYQtNSloiNg6qtl23NJ8pDhygCLcBGAs/s1600/22448578_1762460907121459_4154867663170397831_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="576" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-VoM2knHSCNk/WeRpgjxXJFI/AAAAAAAAApQ/DMA6Rl9RhYQtNSloiNg6qtl23NJ8pDhygCLcBGAs/s320/22448578_1762460907121459_4154867663170397831_n.jpg" width="192" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-CBLdw_EsSa8/WeRpjW2Xp_I/AAAAAAAAApU/BmAyYGV8ctwE3Ke8hN36rPp8iJY4EIywACLcBGAs/s1600/22449651_1762462220454661_63965575415989771_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="576" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-CBLdw_EsSa8/WeRpjW2Xp_I/AAAAAAAAApU/BmAyYGV8ctwE3Ke8hN36rPp8iJY4EIywACLcBGAs/s320/22449651_1762462220454661_63965575415989771_n.jpg" width="192" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-4NzSXT9BvUs/WeRpl2Vw3sI/AAAAAAAAApY/2BOWiQPT3tkpZlAWQPR3OLO2O_fX0xPKQCLcBGAs/s1600/22459174_1762452600455623_5765269287650802347_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="864" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-4NzSXT9BvUs/WeRpl2Vw3sI/AAAAAAAAApY/2BOWiQPT3tkpZlAWQPR3OLO2O_fX0xPKQCLcBGAs/s320/22459174_1762452600455623_5765269287650802347_o.jpg" width="192" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-PLMuzaW9X00/WeRprzgDBFI/AAAAAAAAApc/45etI7C5B8M8AYie0NHU7-JGFgpqz1TOwCLcBGAs/s1600/22490049_1762461473788069_5811331429941994411_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="576" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-PLMuzaW9X00/WeRprzgDBFI/AAAAAAAAApc/45etI7C5B8M8AYie0NHU7-JGFgpqz1TOwCLcBGAs/s320/22490049_1762461473788069_5811331429941994411_n.jpg" width="192" /></a></div>
<br />
<br />
Υ.Γ. Το "maison de the" με το όνομα Αγάπη, το βρήκα καθώς περπατούσα στην παλιά πόλη Le Puy En Velay<br />
<br /></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-42302818900752588552016-05-31T18:54:00.002+03:002016-05-31T18:54:38.563+03:00'Αγαπητέ... Κύριε...'<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αγαπητέ Κύριε Ξεφτ-φίλη<br />
<br />
Μόλις ενημέρωσα τη φαιά ουσία του μικροσκοπικού μου εγκεφάλου με τις αρχές του Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού , σε ότι αφορά τα ελληνικά σχολεία και τα παιδιά μας.<br />
<br />
Οιμέ αλί και τρις αλί! Πάμε λοιπόν!<br />
<br />
<strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px; margin: 0px; padding: 0px;">1. Το παιδί καθενός είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον ίδιο. Ωστόσο, είναι ένα παιδί ανθρώπων όπως κάθε παιδί ανθρώπων: Διαφορετικό αλλά ίσο με τα άλλα, και όχι πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο. </strong><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Φυσικά και θα ήταν μια πολύ όμορφη πραγματικότητα αν όλα τα παιδιά είχαν την ιδέα του 'ίσου προς ίσο' , αυτό όμως να το πείτε στους γονείς Έλληνες και αλλοδαπούς, γιατί η χειρουργική επέμβαση δυστυχώς ή ευτυχώς , λαμβάνει μέρος στο σπίτι! </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> Σαφώς και τα παιδιά του καθενός είναι βασιλόπουλα και πριγκίπισσες, εσείς για τη δική σας μητέρα τι ήσασταν; αναρωτιέμαι... </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px; margin: 0px; padding: 0px;"> 2. Στο σχολείο (ο όρος περιλαμβάνει και την προσχολική αγωγή) πηγαίνουμε επειδή το σχολείο είναι σαν δεύτερο σπίτι μας. Εκεί συναντάμε πολλά άλλα παιδιά και μαθαίνουμε να ζούμε μαζί και να κάνουμε πράγματα μαζί που είναι ευχάριστα και χρήσιμα για όλους και δεν ενοχλούν κανέναν. </strong><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> Όλα καλά εδώ, εύχομαι να μπορούσε να γίνει αυτό ακριβώς! Αλλά που είστε... να φροντίσετε και για τα διαλλείματα.. γιατί μάλλον πλανάστε πλάνην οικτράν! </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px; margin: 0px; padding: 0px;"> 3. Στο σχολείο δεν πάμε για επίδειξη, αλλά για γνώση και χαρακτήρα. Για να μάθουμε πράγματα και τρόπους και να γίνουμε άνθρωποι καλοί κι αγαπητοί. Για να γίνει κάθε παιδί ένας ξεχωριστός άνθρωπος για τους άλλους. </strong><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> Πολύ καλό για να είναι αληθινό! Δεν πάμε για επίδειξη λοιπόν. Οι επιδειξεις αγαπητέ , συμβαίνουν , από έναν καλό βαθμό, από το ακριβό υπόδημα ή ρούχο, και από την ανάλογη έπαρση ή όχι που έχει κάθε παιδί για την οικονομική του κατάσταση ή το μαθησιακό του. Συμπέρασμα: βαλτώσαμε πριν πατήσουμε στο έλος! Η μήπως θέλετε να μας πείτε να μην παίρνει τα εύσημα ένας καλό μαθητής ή ένα παιδί που προσπαθεί;;;; Να εύχεστε να γίνουν καλοί άνθρωποι! Μόνο που αυτή την ευχή ακριβώς εμείς οι γονείς την έχουμε δώσει πριν από εσάς!!! Δεν σας περιμέναμε βλέπετε , μας συγχωρείτε! </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px; margin: 0px; padding: 0px;">4. "Είναι ντροπή και γελοίο να κάνεις επίδειξη ότι έχεις χρήματα και πράγματα, όταν άλλα παιδάκια στερούνται και υποφέρουν. Και είναι τιμή και ωραίο να νοιάζεσαι για τον άλλον και να τον βοηθάς όπως μπορείς." </strong><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Ναι, εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας, είναι ντροπή! Να φέρετε λοιπόν πίσω τις ποδιές εφόσον είστε τόσο καλοί και πρακτική. Α και να χρησιμοποιείτε και τη θρησκευτική φράση 'ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν' . </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Βέβαια τώρα θεωρώ πως μας μειώνεται ιδιαίτερα Αγαπητέ Κύριε.. έχω μια απορία... Εσείς όλοι οι κάτοικοι του ελληνικού κοινοβουλίου γιατί δεν κάνετε κάτι για τα παιδάκι που στερούνται τροφής , ρούχων, σχολικών ειδών;;;;;;;;;;;;</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Γιατί εμείς κύριε Ξεφτ-φίλη πάλι δεν σας περιμέναμε να μας διδάξετε τους κανόνες σας!!!! Σας προλάβαμε και πάλι φροντίζοντας ήδη οικογενείες και παιδιά των σχολειών μας που είναι σε πραγματικά δεινή οικονομική κατάσταση! Όποτε για κοιτάξτε .. ερχόμαστε από την γωνία και βρήκαμε την Αγωνία ... σας;;;;;</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px; margin: 0px; padding: 0px;"> 5. Το σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι μας. Το αγαπάμε και το φροντίζουμε από κάθε άποψη </strong><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"> </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Συμφωνώ!!! Αλλά ΠΡΩΤΑ εσείς οι 'καλοί άνθρωποι' της βουλής , να αγαπάτε και να φροντίζετε την ΧΩΡΑ ΜΑΣ και τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ και το ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ!!!! </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Καλή η καρέκλα κύριε Ξεφτ-φίλη πολύ καλή!!!! Αλλά όπως έλεγε και η Σμυρνιά γιαγιά μου, τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους!!!! </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Λυπάμε!!! Νουθετήστε πρώτα τους ευατούς σας εκεί μέσα γιατί είστε το χείριστο παράδειγμα για τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!! Όλοι σας , δίχως εξαίρεση !!! Και αφού το πράξετε να ζητάτε υπογεγραμμένους όρκους από γονείς και μαθητές!!! </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Segoe UI', 'Segoe WP', Arial, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 25.992px;">Και επειδή το επίπεδο είναι στο δάπεδο, ας γίνω κι έγω ένα με αυτό , μήπως και καταλάβετε τι λέμε εδώ!!! Αι σιχτίρ όλοι σας αγαπητοί !!! </span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-13697600941455667232015-05-20T12:57:00.002+03:002015-05-20T13:00:22.103+03:00Τελικά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες, ραγιάδες στον τόπο μας. Το ιερό "προσκύνημα" που πρέπει να αποδίδουμε σε καθημερινή βάση στον κάθε "αφέντη", υπάρχει πάντα στην ιστορία μας.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες, ένα κοπάδι που το έστελναν πάντα από τη Σκύλα στη Χάρυβδη, ένα κοπάδι χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, ένα κοπάδι που βίαια ακολουθεί τα "θέλω" των αφεντάδων.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες, με τα ελάχιστα δικαιώματα μέσα στον ίδιο μας τον τόπο, εξακολουθούμε να κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες, οι φραπεδοπότες, ο ξένοιαστος λαός με τη μακρά ιστορία σε εθνικά 'εγκλήματα' και ξένους αφέντες, αποδεικνύουμε γι άλλη μια φορά την "ευελιξία" μας.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες , ανήκουμε στα αιλουροειδή, έχοντας ερπετά κι αετούς σαν δυνάστες του είδους μας, να μας δείχνουν τον δρόμο για μια αμβροσία κι ένα νέκταρ που μόνο Θεϊκό δεν είναι πια.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες, ένας περήφανος αρχαίος λαός, που μόνο κατά την αρχαιότητά μας κυβερνήθηκαμε από Έλληνες, αφυπνισμένα κοιμώμενοι γέρνουμε το κεφάλι στη μοίρας μας.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες, υποκύπτουμε στου ζυγούς και τους ζυγούς δεν λύνουμε, αιώνιοι εραστές της τσέπης μας χάνουμε το τάλαντο της ζωής κερδίζοντας αυτό του "θανάτου".</span></span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> Τελικά εμείς Οι Έλληνες, είμαστε Έλληνες;</span></span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-10596068343843709832014-12-22T13:19:00.002+02:002014-12-22T13:19:37.190+02:00Κι όμως υπάρχει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-8oxaJsGlawI/VJf7UC9CYeI/AAAAAAAAAT0/It_BeeWkeWY/s1600/Santa-Claus-Say-Hi-Christmas-HD-Wallpapers.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-8oxaJsGlawI/VJf7UC9CYeI/AAAAAAAAAT0/It_BeeWkeWY/s1600/Santa-Claus-Say-Hi-Christmas-HD-Wallpapers.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Όσο μεγάλωνα , ένιωθα να μου κλέβουν τα όνειρα... Ένιωθα να σπάει αυτός ο 'μαγικός κόσμος' , ο τόσο καλοδουλεμένος, σαν κρυστάλλακι-κρυσταλλάκι από το πολύτιμο παραμύθι μου.<br />
Όσο μεγάλωνα μάθαινα, πως η ιδέα των Χριστουγέννων και του Άγιου Βασίλη είναι κάτι ουτοπικό.<br />
Πως είναι μια απλά μια ιδέα . Μια ιδέα που προσπαθούμε κάθε χρόνο να την στολίσουμε στα σπίτια μας , στους δρόμους μας , στους κήπους μας στις βεράντες μας, ίσως για να την πιστέψουμε λιγάκι παραπάνω. Ίσως γιατί τελικά κάποια παραμύθια είναι τόσο όμορφα...<br />
<br />
Τώρα πια, που μεγάλωσα αρκετά, έχοντας φτάσει στα 41 μου χρόνια, ξέρω καλά πως κάποια παραμύθια , περιέχουν τις μεγαλύτερες αλήθειες. Κι αυτές οι αλήθειες είναι που εύχομαι ολόψυχα να κρατηθούν από όλους μας. Οι κλισέ φράσεις ότι 'θυμόμαστε τα πάντα τις ημέρες των γιορτών' είναι αληθινές.<br />
<br />
Υπάρχει όμως και μια αλήθεια γι αυτόν που όλοι αγαπάμε και που πιστέψαμε κάποτε πως μας έφερνε τα δώρα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Η αλήθεια του Αγίου Βασίλη , έτσι όπως την βιώνω εγώ. Υπάρχει παντού, ακριβώς επειδή ζει μέσα στον καθέναν από εμάς!<br />
Υπάρχει ακριβώς γιατί ο καθένας από εμάς είναι ένας Άγιος Βασίλης. Γιατί η αγάπη που δίνουμε στους ανθρώπους γύρω μας, δεν έχει χρόνους κι εποχές. Γιατί το δώρο που θέλουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας, ότι κι αν είναι αυτό, το κάνουμε με πολύ αγάπη κι είναι διπλό και τριπλό. Ακριβώς επειδή δεν είναι κάτι υλικό μόνο.<br />
<br />
Γιατί το χαμόγελο των παιδιών μας , όλων των παιδιών του κόσμου , είναι το πιο πολύτιμο.. Είναι αυτό που κάνει τα φωτάκια στο δέντρο πιο λαμπερά. Είναι αυτό που κάνει κάθε καρδιά να νιώθει την μεγαλύτερη ζεστασιά.<br />
<br />
Η ευτυχία είναι ένας 'Αγιος Βασίλης , το γέλιο και η χαρά επίσης.. Και τελικά για όλους μας υπάρχει ένας Άγιος Βασίλης , ακόμη κι αν δεν τον περιμένουμε κι αν έχουμε παραιτηθεί της ιδέας...<br />
<br />
Δώστε από αυτό που μπορείτε ,κι από αυτό που δεν μπορείτε, ξέρετε εσείς...<br />
Έτσι , γιατί ο Άγιος Βασίλης υπάρχει!<br />
</div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-1578543558641584112014-09-19T05:13:00.002+03:002014-09-19T05:13:54.958+03:00Ένα; Ή απλά εγώ κι εσύ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Gyjr3GLrVKI/VBuRPVcEzmI/AAAAAAAAASg/EHjHEK-Vn-0/s1600/ColorAmongestBlackandWhite.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-Gyjr3GLrVKI/VBuRPVcEzmI/AAAAAAAAASg/EHjHEK-Vn-0/s1600/ColorAmongestBlackandWhite.jpg" height="320" width="219" /></a></div>
<br /></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-35782219244866345182014-08-04T01:52:00.002+03:002014-08-04T01:52:46.932+03:00Ξύπνημα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κι όταν θελήσεις να ταξιδέψεις την ψυχή σου, μην περιμένεις μέχρι το τέλος. Ταξίδι είπαμε. Διαδρομή. Φτάσε στα όρια της. Ξεπέρασέ τα αν θέλεις. Αλλιώς βγάλε το σηματάκι με το στοπ από το τσεπάκι του μυαλού σου και μόστραρισέ το στους οφθαλμούς σου.<br />
Ίσως είναι κι αυτό μια δικλείδα ασφαλέιας.<br />
Δεν ξέρω να σου συστήσω διαδρομές. Γιατί ο καθένας πληρώνει αυτά που επιλέγει, αυτά που θέλει να έχει. Προσωπική λοιπόν και η διαδρομή. Τα όρια ελαστικά τόσο ώστε να αλλάζουν με μεγάλη ευκολία πάνω σε ράγες , θάλασσα ή και ουρανό. Αδιάβατοι δρόμοι για κάποιους...<br />
Στις φλέβες του κορμιού σου θα νιώσεις τον παλμό της ύπαρξής σου, ακροβατώντας στου νου σου τα πεδία, γεμάτος όνειρα και χίμαιρες που και που. Δεν είναι αλήθεια όμορφο να μην γνωρίζεις πάντα τον προορισμό; Φοβάσαι. Μη δειλιάζεις. Κανείς δεν έπαθε τίποτα με μερικές λαβωματιές στην καρδιά. Κανείς δεν βγήκε απόλυτα χαμένος ακόμη και από την προδοσία.<br />
Μόνο που Εσύ... Εσύ δεν ξέρεις που πας. Δεν ξέρεις που πατάς. Δεν μπορείς να νιώσεις τα πέλματά σου, τα πόδια σου... Δεν μπορείς να σταθείς.<br />
Λησμονήμενος σε κατακόμβες του μυαλού σου, αφήνεις την ύπαρξή σου να μουχλιάζει σε ένα δήθεν Είναι. Που το ξέχασες γλυκέ μου; Που πήγε η μάγκικη δυναμή σου που την ποστάρεις στις βιτρίνες της δικής σου ρούγας; Που τελειώνει η ύπνωση του εγκεφάλου σου;<br />
Τι να κάνω για να σε ξυπνήσω; Ποια ιαχή να σου φωνάξω για να σε ξυπνήσω; Ποιο τραγούδι να σου πω με την απαίσια φωνή μου για να σε αφυπνίσω; Ποια αίσθησή σου να μαγέψω; Κι αν τίποτα δεν λειτουργήσει;<br />
Εγώ θα έχω προσπαθήσει όμως. Εσύ; </div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-64927523053338703862014-07-28T00:04:00.001+03:002014-07-28T00:04:40.111+03:00Και λίγα λέω...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν μου είπες ρε κορίτσι μου, τι όνομα έχει η ξεφτίλα; Πόσα γράμματα έχει επίσης ; Μήπως και βρούμε το όνομα γιατί μια υποψία μεταξύ 4 και 6 έχω. Πόσο στοιχίζει το πλασάρισμα της ψυχής σου;<br />
Πόσο κοστολογείς το κορμί αυτό που το περιφέρεις μεταξύ της δήθεν αξιοπρέπειάς σου και του κουταλιού της μερέντας; Πόσο στοιχίζει η ψυχή των παιδιών σου για να τα κάνεις έρμαια , παίζοντας την καλή μαμά που ξεφτιλίζεται στο πρώτο κρεββάτι και στο δεύτερο και στο τρίτο;<br />
Άκου λοιπόν καλή μου. Όταν κάτι μας έχει τελειώσει , το αφήνουμε και πάμε παρακάτω.<br />
Το να ξεφτιλίζεις την ύπαρξή σου , είναι αναφαίρετο δικαιωμά σου, το να ξεφτιλίζεις τα παιδιά σου και τον άνθρωπο που υπάρχει και στέκετε δίπλα σου είναι βωμολοχία ψυχής.<br />
Κι επειδή με βρίσκω αρκετά ήπια στους χαρακτηρισμούς μου, θα σου πω μόνο να προσέχεις.<br />
Να μαζεψεις την μίζερη υπαρξή σου που τόσο την αναλώνεις σε φωτογραφίες δείχνοντας τα σημεία του κορμιού σου... Να μαζεψεις το μυαλό σου που τόσο πετάει από ευτυχία με ευκαιριακούς έρωτες.<br />
Να ξέρεις πως ότι δίνεις παίρνεις. Να ξέρεις πως τη μέρα που θα χάσεις δεν θα το αντέξεις.<br />
Να ξέρεις πως θα πρέπει να μάθεις να μαζεύεις τα συντρίμια σου, γιατί αυτό είσαι ακριβώς.<br />
Πριν να είναι αργά.... </div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-26864123013977732212014-07-22T00:23:00.000+03:002014-07-22T00:23:13.069+03:00Ας ήξερες...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ένας κόκκινος Χριστός, χαραγμένος ως τις φλέβες να ξεψυχάει για ένα ωσαννά.<br />
Μια μητέρα που το κλάμα της δεν θα βρει ποτέ ανακούφιση, που ο πόνος της θα είναι απέραντος.<br />
Μια γαλάζια θάλασσα πικρή από δόλο και φαρμάκι ,για τη ζωή αυτού που θα ήθελε να καμαρώσει.<br />
Μια σταγόνα αίμα από το μυαλό εκείνου που θα ήθελες να είσαι. Κι εσύ αρκείσε να κουβαλάς σταυρούς και να θρέφεις ύαινες. Μικρός κι απέριττος στην απεραντοσύνη του χαμένου είναι σου.<br />
Φοβισμένος γίγαντας στις παρυφές του φόβου σου και του δικού σου πελάγους. Ένα πέλαγος που δεν θα το κολυμπήσεις , δεν θα το αλλάξεις,δεν θα το εξερευνήσεις.<br />
Να ήξερες πόσο εύχομαι να έχω άδικο... Ας ήξερες μόνο πόσο.... <br />
<br /></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-65115000596058914902014-07-14T04:29:00.003+03:002014-07-14T04:29:18.921+03:00Παραμύθι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Θα ήθελα να σου πω ένα παραμύθι. Δεν έχω μπογιές να σου ζωγραφίσω νεράιδες και δράκους.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Δεν έχω να σου δείξω όμορφα κάστρα και ιππότες. Ούτε πριγκίπησες και βασιλιάδες. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Ένα παραμύθι που δεν έζησαν αυτοί καλά αλλά ούτε κι εμείς καλύτερα. Ένα παραμύθι γεμάτο αλήθειες . Κάτι ζωντανό ,υπαρκτό,οικείο. Ένα παραμύθι ίσως γνωστό , που αράζει στις ακτές του ανθρώπινου μυαλού και που οι σκέψεις γίνονται κάβοι και ταξιδιάρικα πουλιά συνάμα. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Δεν θα έχει ιδανικές κατάστασεις. Έλα, δεν θέλω να σε βλέπω λυπημένο... Σου υπόσχομαι πως θα έχει έρωτα και άρωμα κορμιού. Δάκρυ αλμυρό σαν το αλάτι και χαμόγελα μιας μαύρης σοκολάτας. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Σου υπόσχομαι πως το γέλιο του θα είναι ανοιχτοκάρδο. Ηχηρό,επιβλητικό!</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Θα δεις χέρια που κρατιούνται και αφήνονται,καθώς ξεμακραίνουν από το ιδανικό τους,καθώς φθείρεται με αξιοπρέπεια η ζωή και οι στιγμές τους. Θα έχει πόθους,από αυτούς τους απλούς τους καθημερινούς, και άλλους πάλι πιο μεγάλους. Θα έχει σημεία στίξης και πλήξης. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Θα σου δείξει τη σκόνη και τη γυαλάδα που μπορεί να έχει η ζωή. Ένα μόνο μπορώ να σου υποσχεθώ, πως δεν θα είναι βαρετό! Πως θα είναι το δικό μας παραμύθι! Εγώ που θα δίνομαι στις στιγμές μου για σένα,κι εσύ που θα το διαβάζεις δινόντας τις δικές σου σε μένα... Σαν παραμύθι δηλαδή.. Ακριβώς σαν παραμύθι... Μια φορά κι έναν καιρό...</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-75568098456621593722014-07-11T02:06:00.002+03:002014-07-11T02:06:33.931+03:00Εμείς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η κόλαση χαρά μου είναι εφάμιλλη του παραδείσου. Ακριβώς γιατί ο καθένας έχει τη δική του οπτική γωνία, πλευρά, ψυχισμό. Πως να κατατάξεις κάτι που είναι άπιαστο στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Αχ αυτά τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Αυτή η φαιά σου ουσία.<br />
Πλέκει εμμονές γιατί δεν ξέρει από λαβύρινθους. Πλέκει εντάσεις γιατί δεν ξέρει από διαχείριση.<br />
Τι περιμένεις να βρεις σε στάσιμα νερά και θολές σκέψεις. Ποιά μοίρα αργεί για να σου δώσει δικλείδες ασφαλείας; Και εσύ; Εσύ τι θα κάνεις όταν θα έρθουν; Ποιό χαμογελό σου θα τις κεράσεις; Ποια πίκρα σου θα αφήσεις να φύγει; Ποιόν παράδεισο και ποια κόλαση θα κουρσέψεις για να βγεις;<br />
Ποια σκέψη θα χαράξει τη ρότα σου; Ποια αίσθηση θα γίνει μοναδική;<br />
Κι εσύ, μακρινός θεατής μιας ζωής μεταξύ ονείρου και εθισμού. Κι εγώ, θύτης και θύμα ενός οράματος τραγικά γελοίου που μια σταγόνα αίμα το κρατά λίγο πριν από την πράξη.<br />
Κι εμείς, εκεί θα είμαστε. Εκεί κι εμείς!</div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-53790347260636060342014-06-10T07:26:00.002+03:002014-06-10T07:26:19.499+03:00Λίγη αισιοδοξία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Η αισιοδοξία δεν είναι τόπος, ούτε συνθήκη. Είναι εμπειρία και κατάκτηση ψυχής. Είναι οι υπογραφές που 'πέφτουν' ανάμεσα σε σένα και στον εαυτό σου. Είναι αυτό που διεκδικείς εκεί που δεν υπάρχει. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Θυμάσαι τη βουτιά στο γκρεμό; Έπεφτες έπεφτες... στο παραένα άνοιξε το παραπέντε μάλλον!</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Στο χαλάζι διακρίνεις το ουράνιο τόξο, έστω κι αν δεν το βλέπεις ακόμη. Ξέρεις πως είναι εκεί!</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Όλα γινόνται καλύτερα με ένα χαμόγελο! Όλα αντιμετωπίζονται ευκολότερα όταν διώχνεις την μιζέρια από πάνω σου, όταν το πανωφόρι σου από μουντό και μονόχρωμο γεμίζει τριαντάφυλλα.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Όταν εσύ επιλέγεις να έρθει στη ζωή σου αυτό που ούτε να διακρίνεις ακόμη ούτε να αγγίξεις μπορείς!</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Δεν είναι δύσκολο ξέρεις, είναι η πίστη στον εαυτό σου και η δική σου θέληση. Αρκεί να είναι δυνατή να είναι έντονη. Αρκεί να υπάρχει και να καλλιεργείται στα τρίσβαθα της ψυχής σου!</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Η νίκη στη ζωή, δεν είναι η νίκη στο θάνατο. Είναι η νίκη στον εαυτό σου!!!</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Φόρα λοιπόν το ρούχο σου σήμερα και χαμογέλα, όχι γιατί δεν θα έρθουν τα άσχημα,γιατί καλύτερο τρόπο να τα καλωσορίζεις και να τα ξεπερνάς!!! </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> </span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-22816634941788805142014-05-23T02:05:00.000+03:002014-05-23T02:07:38.284+03:00Λίγο πριν...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Μια μικρή απόκλιση στα πεπραγμένα μιας μελλοντικής αγάπης. Μια αντίφαση αρεστή και συνάμα περίεργη. Μύθος και μίτος. Όνειρο και ηλιοβασίλεμα. Μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας που θέλεις να έχεις. Σχεδόν ανέφικτη. Σχεδόν ονειρική. Σχεδόν αυτή που μπορείς να αγγίξεις αν πραγματικά το θέλεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Κι εσύ στρατιώτης μαχόμενος. Μελλοντικός ήρωας μιας περιούσιας αυταπάτης γεμάτης σάρκα και ψυχισμό μαζί. Ασπίδες και ακόντια κάνουν έναν εκκωφαντικό θόρυβο στο όνομα της αγάπης. Σπαθιά και ρόπαλα χτυπούν με αγένεια ότι πλησιάζει τα "κεκτημένα". Ποιός φόβος τρέφετε πιο πολύ; Ποιός νικητής πανηγυρίζει; Ποιά σκέψη μάτωσε από μια νυχιά; Ποια χαρά στήνει χορό γύρω από τις αισθήσεις σου; </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Κι όμως, μέσα στην αιθάλη και στην καπνιά ενός παραμυθιού, παίρνει μορφή η αναμενόμενη και τόσο ποθητή πραγματικότητα. Αυτή που πάντα ήθελες , που αποζητούσες. Αυτή που είναι βιώσιμη και αναλώσιμη. Ημερομηνία λήξης... Ανάλωση κατά προτίμηση: Λίγο πριν το τελευταίο σούρουπο της ζωής μου.</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-3630107718538574032014-05-21T11:26:00.001+03:002014-05-21T11:26:48.006+03:00Πφφφφ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αυτά τα κενά που δεν γεμίζουν ποτέ. πφφφφφ, κουράζουν, αηδιάζουν. Σκεπτόμενα κενά. Να μην έχεις αυτό που θέλεις πραγματικά. Να θέλεις και να υπάρχουν εμπόδια. Να κάνεις μπρος να κάνεις πίσω. Να βλέπεις το μέλλον αλλά εσύ να έχεις την επιμονή να το αλλάξεις.<br />
<br />
Τι κόλλημα κι αυτό! Τι φαντασίωση πλανερή! Τι πείσμα επίσης να επιμένεις στα δύσκολα!<br />
Κάθε πότε βγαίνει σε καλό αυτό; Πόση υπομονή μπορείς να κάνεις όταν τα κατά είναι λιγότερα από τα υπέρ; Γιατί οδηγείσε σε κάτι που είναι δύσκολο και "καταστροφικό" , ενώ έχεις το αντίθετο του στην πόρτα σου;<br />
<br />
Τι βίτσιο! Τι μανία!!! Έλεος πια Καρδιά μου!!! Με κούρασες!!! Τουλάχιστον μην με προδώσεις τώρα! Κάνε την ανατροπή , βάψτα όλα κόκκινα!!!</div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-25150001125233414942014-05-17T08:40:00.000+03:002014-05-17T08:40:29.763+03:00Έλα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Είπα πως είχα μια ψυχή για να σου δώσω... Μα εσύ την γέμισες με πράγματα φθηνά. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Κι οι εξαρτήσεις σου περίμεναν ωστόσο, όνειρα που κάνες να βγούνε ζωντανά.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Είπες πως είχες λόγια μέσα στην καρδιά σου... Λόγια που ήθελες με σάρκα και οστά.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Κι εγώ περίμενα μια κινησή σου μόνο, για να σου δώσω τη δική μου την καρδιά.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Πράξεις και λέξεις σε ενα πάπυρο γραμμένες... αναρωτιέμαι θέλω απάντηση να βρω.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Ελπίδες όμορφα δικαιωμένες,είναι αυτό που κατά βάθος σου ζητώ.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Εσύ γεμίζεις τον αέρα εξαρτήσεις, για μένα είσαι η μόνη εξάρτηση εσύ</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Εσύ που πίνεις τόσα χρόνια αναμνήσεις, εγώ που πίνω της πνοής σου το φιλί.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Και σε ζητώ στις πιο αβέβαιες ευχές μου, και σε ποθώ σαν μια ανάσα θεική.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Έλα μωρό μου τη ζωή μου να γεμίσεις ,έλα να δώσουμε στο όνειρο πνοή.</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-49684577449126566582014-05-07T19:01:00.002+03:002014-05-07T19:01:49.850+03:00Βρωμιά και μεγαλείο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Ποτέ μου δεν κατάλαβα το 'μεγαλείο' της ψυχικής δυσοσμίας. Ποτέ μου δεν κατανόησα αυτούς που κάνουν τόσα εύκολα την επωνομαζόμενη 'πουστιά' .Λαικότατη και εκφραστικότατη η λεξούλα. Πλήρως κατανοητή και αισχρή. Με μια αληθινή απρέπεια στη γεύση και στη σκέψη.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Θέλω πολύ να κατανοήσω αυτούς που την εφαρμόζουν στην καθημερινότητά τους. Πρόσεχε! Να τους κατανοήσω είπα όχι να τους δικαιολογήσω! Η κατανόηση δεν φέρνει πάντα την συγχώρεση, φέρνει όμως τη λύτρωση. Αυτή την ψυχική λύτρωση και μια περίεργη γαλήνη. Ένα χαμόγελο..</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Η 'βρωμιά' λοιπόν αγαπητή/ε θα βλάψει τον άλλον παροδικά , εσένα που την πράττεις μόνιμα. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Τώρα θα μου πεις είναι επιλογή σου. Τώρα θα σου πω, πως υπάρχουν κι άλλα πράγματα να πεις , να κάνεις, να πράξεις. Σταμάτα να στιγματίζεις την δική σου ψυχική ηρεμία προβάλλοντας κάτι που σε μειώνει. Δεν σε τιμά γλυκιά μου η 'κακοποιήση' μιας ψυχής. Δεν σου δίνει πόντους. </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Αγάπησε τον ευατό σου. Κι αν βαρέθηκες τα κεκτημένα σου, ψάξε τρόπους να τα ανανεώσεις. Κι αν δεν θέλεις ξεφορτώσου τα! Αλλά ποτέ μην 'λερώνεις' με τη δική σου προσωπική βρωμιά τα κεκτημένα άλλων. Αφ'ενός δεν είναι υποχρεωμένοι να σε ανέχονται , αφ'ετέρου η 'πουστιά' επιστρέφεται! Ότι δίνεις παίρνεις! </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Καλό κουράγιο θα σου ευχηθώ με το πανέμορφο χαμόγελό μου! :)</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-79822880977558801432014-04-26T05:56:00.002+03:002014-04-26T05:56:51.913+03:00Προσμονή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Εκεί στην άκρη της μορφής σου<br />
μια αναστάσιμη ωδή.<br />
Κάτι μικρό απ' την ψυχή σου<br />
μόλις που πρόλαβε να βγει.<br />
<br />
Έρωτας και όνειρο προβάλλει<br />
σ' ένα φεγγάρι μαγικό<br />
Είναι το πρόσωπο σου πάλι<br />
αυτό που ήθελα να δω.<br />
<br />
Είναι το χρώμα της φωνής σου<br />
είναι ο ήχος των φιλιών<br />
Μια αέναη στιγμή που φέρνει<br />
όσα το φως των φεγγαριών<br />
<br />
Και είμαι εδώ και περιμένω<br />
ευχή και αναστεναγμός<br />
Γιατί το όνειρο προσμενώ<br />
να το αγγίξω μες στο φως.</div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-85946942962118709452014-04-06T22:26:00.002+03:002014-04-06T22:26:38.931+03:00Ίαση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Μια ανεπαίσθητη σχισμή. Μια μικρή χαραμάδα. Μια αμοιχή. Ένα χαμόγελο . Γιατί η ίαση δεν είναι μακρυά. Ένα γλυκό βλέμμα. Γιατί τίποτα δεν είναι για πάντα. Μια έκφραση αγάπης ζωγραφισμένη σε ένα πρόσωπο γεμάτο θαλπωρή. Γιατί η ίαση λέγεται Αγάπη.</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-28858747683637251782014-03-29T15:18:00.004+02:002014-03-29T15:18:42.558+02:00Μέλλον πουθενά;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> </span></b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Λοιπόν φιλαράκι, όσο επιμένεις να υπάρχεις σε παρελθόντες και αόριστους χρόνους, το μέλλον σου θα υπάρχει μόνο στην νοητική σου μακέτα, και μάλιστα ανολοκλήρωτο ή μισοφτιαγμένο.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Όχι πως όλοι καταφέρνουμε να σχεδιάζουμε με 'χειρουργική' ακρίβεια ένα μέλλον. Αλλά εσύ ούτε τα όνειρα δεν είσαι ικανός να κάνεις πλέον.</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Παγιδευμένος από κόμπλεξ και ανασφάλειες στο κουτί δώρου που σου προσφέρθηκε μια μέρα , μια πρωταπριλιά ίσως... Χα! Σου λέει κάτι αυτό; </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ξύπνα ! Η χειμερία νάρκη διαρκεί εις τους αιώνας των αιώνων νομίζεις; Ξύπνα! Τι έπαθες.. Βλέπεις αλλά δεν μπορείς να δεις! </span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Σταμάτα να αρκείσε σε σκηνές και αυλαίες που έχουν ήδη πέσει. Σταμάτα να είσαι κομπάρσος στη ζωή σου. Υπάρχουν κι άλλοι ρόλοι. Η επιλογή δική σου. Δικό σου και το τίμημα.</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-80797001053566381352014-03-25T16:38:00.001+02:002014-03-25T16:38:38.367+02:00Κι αν μας αντέξει η σκηνή... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> ...θα φανεί στο χειροκρότημα. Περί χειροκροτήματος ο λόγος λοιπόν. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ με θλίψη , ότι τα άνω άκρα των ανθρωπίνων όντων έχουν σοβαρότατο πρόβλημα! Σε κάθε εθνική γιορτή, παρατηρώ πως ο ήχος του μεγαφώνου είναι δυνατότερος κι ο απόηχος των χειροκροτημάτων τόσο μα τόσο αδύναμος... </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Και λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ. Για την απαξίωση που δείχνουν. Οι δικές μου αναμνήσεις των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων , έχουν κρατήσει τον δυνατό απόηχο των χειροκροτημάτων. Ολόγυρα κόσμος να χειροκροτεί, να θαυμάζει να χαίρεται! Να νιώθει τον λόγο που γίνεται και τον σκοπό.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Δεν καταλαβαίνω πόσο περισσότερο μυαλό κι αίσθημα εμψύχωσης είχαν οι άνθρωποι 25 χρόνια πριν από όλους εμάς σήμερα, που πάμε για να δούμε το θέαμα, να τραβάμε με τα tablet και τις ψηφιακές τα παιδιά μας για να δημιουργήσουμε αναμνήσεις στα facebook και στα κάθε είδους chatάκια (έτσι γιατί μ'αρέσουν τα μισά-μισά, όπως ακριβώς έχουμε γίνει κι εμείς οι άνθρωποι).</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Αν έχετε λοιπόν αρθριτικά στον εγκεφάλο, σκλήρυνση κατά πλάκας στο μυαλό σας, βαρεμάρα στον ψυχικό σας κόσμο, υπαρξιακά προβλήματα στη σκέψη σας, και αγκίλωση στο ηθικό σας , να γίνεται του κανα(πέος)!!!!!!</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Αλλιώς όταν βγαίνεται εκεί έξω, να ξέρετε πως πάτε να χειροκροτήσετε τα παιδιά σας , να δώσετε την ηχητική επιβράβευση που περιμένουν, που όλοι κάποτε περιμέναμε!! Να θυμάστε πως κάποτε είσασταν στη θέση τους ή μήπως κι οι αναμνήσεις χάθηκαν μεταξύ τεχνολογίας και έπαρσης;</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Χρόνια σας Πολλά!</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Υ.Γ. μην μου σχολιάσετε για τα ενδυματολογικά της παρέλασης γιατί κι αυτό ευθύνη δική σας είναι που αφήνετε τα παιδιά να νομίζουν πως πηγαίνουν σε πασαρέλα ή νυφοπάζαρο. Ευχαριστώ. </span><br />
<br />
</div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-82048142652377454122014-03-21T23:55:00.001+02:002014-03-21T23:55:25.241+02:00Ανείπωτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Ο τίτλος είναι ο κατάλληλος. Χα! Μου έρχονται στο νου στίχοι τραγουδιών... </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Είναι τόσα πολλά που δεν είπα τελικά. Αυτή η απίστευτη υπερηφάνεια μου να μαδάει την αγάπη σαν ροδόπεταλο που το παίρνει ο άνεμος. Ποιά αγάπη; Ας είναι...</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Το θέμα είναι πως δεν είπα αυτά που θα ήθελα να πω. Δεν έδωσα την ευκαιρία ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Απίστευτες άμυνες έχουμε τελικά εμείς τα ανθρώπινα όντα. Ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να τις βάλω σε κάποια κατηγορία. Απλά ήξερα... </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Δεν είπα γι αυτά που με πείραζαν . Δεν μίλησα για τις δοκιμασίες. Ούτε γι αυτές που έβλεπα προς εμένα , ούτε γι αυτές που έβαζα εγώ προς τους άλλους. Δεν μίλησα για τη λέξη που με ενοχλούσε κάθε φορά που την άκουγα. Δεν μίλησα... ρε φιλαράκι τελικά , δεν σου είπα πως εγώ ποτέ δεν θα είμαι η 'φιλενάδα' σου. Ούτε σου είπα πως κάθε φορά που το άκουγα ήθελα να σου χώσω μια μπουνιά. Το λιγότερο μπουνιά . Το σκέφτομαι και χαμογελάω τώρα και ξέρω πως αν το έβλεπες το ίδιο θα έκανες κι εσύ.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Δεν σου είπα ότι δεν μου αρέσουν οι 'μπερδεμένες' καταστάσεις. Ούτε σου είπα ποτέ για όλα όσα μπορούσα να καταλάβω από τα δικά σου 'ανείπωτα'. Δεν σου είπα ότι δεν μου αρέσει να μοιράζομαι και ξέρεις εσύ τι λέω. Δεν στο είπα γιατί δεν έχω μάθει να 'ζητάω' . </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Γιατί τα όμορφα δεν ζητιανεύονται ... φιλαράκι! Τα όμορφα δίνονται και είναι όμορφα γιατί τα νιώθεις! Σκεφτόμουν μην σε κουράσω. Φοβήθηκα. Φοβήθηκα την 'πυκνότητα' που ένιωθα. Φοβήθηκα με σένα ακόμη και αυτά που ήθελα να δώσω. Φοβόμουν μην σε φορτώσω. Κι έτσι φόρτωνα εμένα.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Με τα Ανείπωτα.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> θα ήθελα να σου έλεγα τα πάντα με κάθε λεπτομερεία. Κάθε μου σκέψη. Να σου μιλούσα για όλα. Αλλά.... Η απόσταση που κρατούσες σκόπιμα πιστεύω κάποιες φορές, με έκανε να δω πολλά. Βέβαια δεν ξέρω αν είδα τα σωστά ή αν έλαβα σωστά αυτά που είδα. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Ίσως κάποτε σου πω, ποιός ξέρει... Ναι, τα ανείπωτα.</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-58553815700720052562014-03-10T14:55:00.002+02:002014-03-10T14:55:22.466+02:00.......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Αυτό το πείσμα το άλλοτε υπέροχα εγωκεντρικό κι άλλοτε λανθασμένο. Αυτή η αξιοπρέπεια , λίγο πιο πέρα απ'την ακτή. Αυτή η σκέψη, ναυάγιο στη σκέψη του . Και τι κρατάς εκτός απο χαρταετούς; Κι αν ο αέρας κόψει.. Πόση ανάσα είσαι έτοιμος να δώσεις; </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Αχ και να 'ξέρες!!! Φοβάμαι να σου πω. Όχι γιατί δεν θέλω, γιατί φοβάμαι πως δεν θέλεις. Γιατί δεν ζητιανεύω συναίσθηματα. Γιατί ποτέ δεν θα ζητήσω να δώσεις αυτό που δεν νιώθεις.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Αχ και να 'ξερες!!! Πόσα κρατάω ανείπωτα. Πόσα δεν περίμενα να νιώσω. Πόσο μ'αρέσει αυτό που αρχίζω να νιώθω...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Φυλακίζω με εγκράτεια τα πάντα μέσα μου, γιατί νιώθω... ανείπωτο κι αυτό. Ποιός χρειάζεται τελικά την αβεβαιότητα... Θυμώνω.. Εγώ με εμένα όμως.</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-8831883338419245892014-03-08T01:56:00.001+02:002014-03-08T01:56:06.258+02:00Ίσως<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Κάποτε έκλεινα τα αυτιά μου, όταν φοβόμουν. Που και που έκλεινα τα μάτια μου, για τον ίδιο λόγο. Ήρθε όμως μια μέρα που κατάλαβα , ότι δεν νικάμε τους φόβους κλείνοντας αυτιά και μάτια ή κατεβάζοντας μαύρες οθόνες στη σκέψη μας. Βγαίνεις εκεί έξω και πολεμάς, γιατί δεν μπορεί... κάτι έχεις.. ο καθένας το όπλο του. Κάτι έχει δωθεί στον κάθε άνθρωπο.. Χμμ πολλά στον κάθε άνθρωπο θα έλεγα.. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Καμιά φορά σκέφτομαι πως το αδύνατο σημείο μου είναι το να θέλω να βλέπω πως υπάρχει οτιδήποτε καλό στον άνθρωπο. Ακόμη κι όταν οι άλλοι φωνάζουν γύρω μου 'Πρόσεχε!' . Βρήκαν άνθρωπο να τους ακούσει! Χα! Αφ'ενός 'τρώω' μόνη μου το κεφάλι μου , όπως λέει και η έκφραση, αφ'ετέρου επιμένω ότι το κάθε ανθρώπινο ον έχει πραγματικά κάποιο -ή και παραπάνω από ένα- καλό στοιχείο μέσα του.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Ο κάθε άνθρωπος απλώς χρειάζεται κάποιον που θα του βγάλει αυτό το καλό προς τα έξω. Εγωισμός, εγκράτεια, καχυποψία κι άλλα πολλά "τρυφερά" σημεία του χαρακτήρα μας. Γελάω. Σκέφτομαι , πόσο μεγάλη λίστα αρνητικών συναισθημάτων θα μπορούσα να αραδιάσω και με ποια δικαιολογία. Χμ έχω πολλές θα έλεγα . Βέεεβαια. Ισχυρά επιχειρήματα για να 'μπαλώσω' τις.. οπές. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Πόσο μου αρέσει καμια φορά να αυτοσαρκάζομαι και να γίνομαι κυνική επίσης. Μεγάλε Διογένη που να ήξερες πως στα χρόνια που ακολούθησαν ο κυνισμός θα γινόταν φόρεμα για πολλούς. Θεά Ειρωνεία, πόση υποκλίνονται στα βάθρα σου, πόσες προτομές σου έχουν στήσει. Αγαπημένε Έρωτα, αν ήξερες πόσο ευτελής θα καταντούσες κάποιες φορές θα είχες λόγο να υπάρξεις; Ω θεία Αγάπη, για σένα θέλω να πιστεύω πως δεν μπορείς να εξαλειφθείς δεν μπορείς να εξαυλωθείς, θέλω να πιστεύω και να θεωρώ αφύσικο πως δεν μπορεί να μην υπάρξεις , πως δεν γίνεται να μην λειτουργείς εντός κι εκτός κάθε έμβιου όντος σε αυτόν τουλάχιστον τον πλανήτη.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Είσαι μαγεία κι άμυνα. Είσαι το Παν. Με ή χωρίς μέτρα και σταθμά. Χωρίς συνταγές , χωρίς σημειώσεις. Χωρίς κάβους και σταθερές. Αλλά με μια μαγική απλότητα να αγγίζεις αυτούς που δεν θέλουν ή δεν αφήνονται να αγγιχθούν. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Ίσως κάποτε, μια μέρα... </span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4235526130033782047.post-54781175439525176362014-03-05T08:42:00.004+02:002014-03-05T08:42:34.750+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b> </b><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><b>Αληθινή ουτοπία</b></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Μέσα στα μονοπάτια της ψυχής σου θέλω να περπατήσω. Να βρω δρόμους απάτητους. Να βρω δρόμους πληγωμένους και να τους γιατρέψω με τη γλύκα των χειλιών μου. Να σου κλείσω κάθε πληγή ανοιχτή, να γλύψω το αίμα της, να φιλήσω τη σχισμή στο δέρμα της ψυχής σου...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Ώσπου.. ώσπου να φτάσω στην αγάπη σου. Μονόδρομος και στόχος. Την απόλυτη. Αυτή που νιώθεις και αισθάνεσαι σαν κάτι τρομακτικά αέναο.. Αυτή.. Αυτή που θέλω να ζήσουμε σε ένα 'για πάντα' που δεν υπάρχει. Σε ένα 'για πάντα' ουτοπικό κι αληθινό συνάμα.</span></div>
ILive2LoveMehttp://www.blogger.com/profile/14796836728842277848noreply@blogger.com0