OoOoOoOo Ο_ο Δημοκρατία!

15 Σεπτεμβρίου. Παγκόσμια ημέρα Δημοκρατίας. Εδώ αντί της αναφώνησης του ποδοσφαιρικού 'ολε' απλά αναφωνώ 'οοοοοοο' , τι τιμή για τη Δημοκρατία. Θυμήθηκαν να τη γιορτάσουν όταν την έθαψαν.

Όταν οι σιδερένιες μπάλες με την αλυσίδα στα πόδια ενός φυλακισμένου σε κάποιες ασπρόμαυρες καρικατούρες, είναι αυτό που απομένει να μας θυμίζει τη δύστυχη Δημοκρατία.

Όχι προς Θεού, δεν είμαι μηδενιστρία, και δεν τα ισοπεδώνω όλα. Τι απέμεινε αλήθεια να μπορέσω να ισοπεδώσω κι εγώ κάτι?

Ε κι αν είχε απομείνει δεν θα το έκανα. Μάλλον θα το έπαιρνα στα χέρια μου να το φυλάξω σαν το πολύτιμοτερο θησαυρό.

Θα προσπαθούσα να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι ύστερα κι άλλο ένα, κι άλλο... μέχρι να γίνει κάτι μεγαλύτερο και ομορφοτέρο . Σταθέρο σε μια βάση που κανείς δεν θα μπορούσε να κουνήσει.

Παραμύθια , σαν κι αυτά της γιαγιάς. Αν και της γιαγιάς ήταν καλύτερα. Κι ας ανακάλυπτες πως δεν υπάρχουν βάτραχοι που με ένα φιλί μεταμορφώνονται σε πρίγκιπες.

Αλλά με τη δημοκρατία? Τι να κάνεις? Τι να κάνεις που σου τη σερβίρουν από τα πρώτη σου ανάσα, σαν κάτι δεδομένο και πολύτιμο, και που τελειώνει πολύ πριν τη τελευταία ανάσα σου , κι ενώ ξέρεις ότι ο θάνατος της μυρίζει ποιο άσχημα ακόμη και από πτώμα σε αποσύνθεση.

Γεννιέσαι και γίνεσαι περήφανος γνωρίζοντας πως γεννήθηκες στην ίδια τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Δεν γνωρίζεις όμως πως ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Και πως για κάποιους η ιστορία επαναλαμβάνεται. Δεν γνωρίζεις πως οι κάθε είδους Κρόνο(ι) φοβούνται την κορώνα τους , και τρώνε τα δικά τους παιδιά για να μη χάσουν τις 'τιμές'.

Δεν γνωρίζεις πως η Δημοκρατία υπάρχει πια μόνο σαν ιδεολογία, και όχι πρακτικά σε όλα όσα μας αφορούν. Δεν γνωρίζεις πως τη ξεπουλούν μαζί με τη γη , την ιστορία, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, γιατί έτσι είναι το 'πακέτο'.

Έλληνες. Σπουδαίο έθνος. Μεγάλη ιστορία. Αστείρευτη πηγή πολιτισμού.

Ελλάδα. Η 'μάνα' της Δημοκρατίας. Η χώρα του ήλιου. Η χώρα του γαλάζιου και των νησιών.

Εθνοπατέρες. Οι του παρελθόντος (του πολύ παρελθόντος δλδ) κάτι ίσως να έκαναν. Οι του παρόντος? Ουδέν σχόλιον.

Ελληνική Φιλοξενία. Υπάρχει πως. Μόνο μην κάνετε το λάθος να τη συνδυάσετε με τον σημερινό Τουρισμό.

Ελληνική αξιοπρέπεια. Πουντο πουντο (όχι το αυτοκίνητο) το δαχτυλίδι. Παρ' όλα αυτά καλά κρατεί ακόμη (κάπως τουλάχιστον), έστω κι αυτό που επέμεινε.

Ξεφύγαμε. Ξεφύγαμε κατά πολύ. Νομίζοντας πως Δημοκρατία σημαίνει 'κάνω ότι θέλω'. Ρημάξαμε. Νομίζοντας πως Δημοκρατία σημαίνει 'συμφέρον'. Είμαστε αδύναμοι. Νομίζοντας πως Δημοκρατία σημαίνει 'το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό'.

Ξεχάσαμε. Το σεβασμό προς ευατόν και συνάνθρωπο. Αδιαφορούμε. Για το αν μπορούμε να προσφέρουμε βοήθεια κάθε είδους, έστω κι αυτή που θεωρείτε 'πενιχρή'.

Ξεφτιλιστήκαμε. Νομίζοντας πως Δημοκρατία είναι οι κάθε είδους ύβρεις που ξεστομίζονται στο όνομα αυτής και ποιός έχει το 'πάνω χέρι'.

Αλίμονο σ'αυτούς που δεν αγάπησαν ποτέ. Λέει το παλιό καλό τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου.

Αλίμονο σε όλους εμάς που πιστεύουμε πως ξέρουμε να ζούμε σε μια Δημοκρατία , φτιαγμένη από μέτρα και σταθμά κάποιων, πέρα για πέρα μακρινή από την πραγματική. Λίγο πιο κοντά ? Λέτε? Είμαι υπερβολική? Η Ουτοποία ζει?

Σήμερα ήταν λοιπόν κάπως περίεργα ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του μη φίλτατου κου Kissinger, o οποίος είχε πει πως :
Οι Έλληνες είναι αναρχικοί, και είναι δύσκολο να εξημερωθούν. Γι αυτόν το λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές τους ρίζες. Ίσως έπειτα θα μπορέσουμε να τους αναγκάσουμε να προσαρμοστούν. Φυσικά εννοώ , να χτυπήσουμε : τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τις πολιτιστικές και ιστορικές επιφυλάξεις τους, έτσι ώστε να μπορέσουμε να εξουδετερώσουμε τη δύνατοτητά τους να αναπτυχθούν, να διακριθούν ή να επικρατήσουν ως εμπόδιο στα στρατηγικά ζωτικής σημασίας σχεδιά μας, στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή.

Ακριβώς αυτό μας κάνουν. Στο όνομα της Δημοκρατίας.