Καλώς σας βρήκα και πάλι!

Καλώς σας βρήκα και πάλι! Επιστροφή λοιπόν στα πάτρια εδάφη, και στη ρουτινίτσα μας. Ε ναι ναι , ρουτίνα.
Ξεκινάω λοιπόν με το να ευχηθώ Καλό΄Μήνα! Καλό μήνα σε όλους! Καλό χειμώνα (το κλασσικό ξέρετε εσείς). Να είναι και ο μήνας καλός και ο χειμώνας καλύτερος για όλους! Άντε γιατί δεν ξέρω, αλλά αυτή η χρονιά μέχρι τώρα είχε πολλά ευτράπελα, αρκετές αγωνίες και άγχη. Όχι πως θα φύγουν με το μαγικό ραβδάκι (που δυστυχώς υφίσταται μόνο στα παραμύθια), αλλά να... Ας ξεπερνάμε τα πάντα λιγάκι πιο εύκολα. Λίγο πιο καλά, ας ωρίμαζουμε χωρίς να πέσουμε!

Οι διακοπές μου ήταν όμορφες, αλλά όχι ξεκούραστες. λολ, Δεν είμαι άτομο της ξεκούρασης γενικώς. Μόνο όταν κοιμόμουν ξεκουραζόμουν. Όλες τις ημέρες γυρνούσαμε εδώ κι εκεί, σε φίλους γνωστούς... κτλ.
Οι διακοπές εξ'άλλου με την έννοια "κάθομαι και δεν κουνιέμαι να πάως πουθενά και χαλαρώνω" , δεν είναι για εμένα τελικά. Το διαπίστωσα ακόμη μια φορά. Αλλά με ευχαριστεί και αυτό.
Μπανάκια , εκδρομές στο νησί, γάμος, καλοί φίλοι τριγύρω, επισκέψεις σε μέρη που θέλαμε να δούμε κ.ο.κ.

Μου λέιψατε πάαααααααααααρα πολύ! Σήμερα θα βάλω μόνο λίγες φωτογραφίες, έτσι επειδή το αυγουστιάτικο φεγγάρι το είδα σε μια μέρα και τοποθεσία εξαιρετική. Θα ήθελα να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας παραπάνω από μια φωτογραφία. Κάτι είναι και αυτό όμως...

Κομμένο Κέρκυρα, 16 Αυγούστου , εκεί που το χρώμα με το τοπίο , ο χώρος και το γεγονός σε οδηγούν σε ένα αισθητικό παραμύθι που εύχεσαι να μη τελειώσει ποτέ.Την ίδια μέρα , στο ίδιο μέρος όπως και πιο πάνω , ακριβώς από την άλλη μεριά, έβλεπα ένα φεγγάρι που ήθελα να πιαστώ επάνω του απαλά. Σαν μια αράχνη που πλέκει τον ιστό της. Αυτό το άυλο, το άπιαστο, το μοναδικό. Φεγγάρι μου σ'αγαπώ. Αγαπώ κάθε στιγμή μαζί σου.

Την επόμενη μέρα στη Δασιά, ακόμη κράταγε αυτό το φεγγάρι. Το Αυγουστιάτικο το καλοκαιρινό. Αυτό που γέμιζε τα μάτια μου και τη ψυχή μου. Αυτό το φεγγάρι που ερωτεύτηκα.Αγ. Γεώργιος των Πάγων. Άλλη μια μέρα μέχρι αργά στη παραλία. Για να γεμίσω με βότσαλα, άμμο και φως από το ηλιοβασίλεμα τη καρδιά μου, τις αναμνήσεις μου, το είναι μου. Για να θρέψω το καλό 'εγώ' μου και να δοξάσω το Θεό όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι γι αυτό που με άφηνε να βλέπω. Το μεγαλείο που είναι γύρω μας , και που το χάνουμε μέσα στις μικρές κακές στιγμές μας.

Το αγαπημένο μου μέρος να πίνω καφέ στην Κέρκυρα μετά το Λιστόν. Το Μπέλα Βίστα, όνομα και πράγμα στην κυριολεξία. Έχω αναρτήσει ξανά φωτογραφία του σε παλιότερο ποστ. Όποιος βρεθεί στην Κέρκυρα αξίζει να περάσει από εκεί. Λίγα μέτρα πιο πάνω βρίσκεται το Αχίλλειο όπου μπορείτε να πάτε με τα πόδια, για να διαπιστώσετε πως η Αυτοκράτειρα Σίσυ ήξερε γιατί το επέλεξε.

Αυτά προς το παρόν από εμένα γιατί είναι και αργά και λέω να πάω να ονειρευτώ. Κάτι καλό ελπίζω.

Φιλιά καληνύχτας με ευχές για ότι καλύτερο σε όλους σας!