Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Ψυχή μου

Κοντάκιον τῆς Πέμπτης τοῦ Μεγάλου Κανόνος
Ἦχος πλ. β´. Αὐτόμελον.


Καλημέρα. Σήμερα είναι της Ψυχής λένε. Το είδα και στο εορτολόγιο. Όχι δεν πρόκειται να πω κάτι που έχεται ήδη ακούσει. Ίσως όμως και να έχεται ακούσει ή βιώσει προσωπικά κάτι παρόμοιο.

Για την ψυχή είναι ειπωμένα τόσα πολλά ήδη. Όλοι ξέρουμε λίγο ή πολύ κάποια πράγματα. Εγώ θα σας πω μόνο για μια εμπειρία που είχα. Μια εμπειρία που συνέβει πριν 15 χρόνια , μια Τρίτη πρωϊ στις 11 ακριβώς. Ήταν η ημέρα που πέθανε η αγαπημένη μου γιαγιά.

Εκείνη την ημέρα λοιπόν κοιμόμουν στο σπίτι φίλων, οικογενειακών. Και για να μην μακρυγορώ, περιμέναμε τη γιαγιά να φύγει, το ξέραμε. Μεγάλωσα μαζί της και είμασταν πάρα πολύ δεμένες. Δεν ξέρω αν η αιτία είναι αυτό το γεγονός ή αν το είδα επειδή έτσι απλά, γιατί στα όνειρά μου έχω δει πολλά που έχουν συμβεί.

Εκείνη την Τρίτη το πρωί, καθώς κοιμόμουν, (δεν ονειρεύτηκα οτιδήποτε άλλο) βλέπω να κατεβαίνει μπροστά στα μάτια μου μια μαύρη οθόνη (οθόνη έτσι το εξέλαβα αφού όλα μαύρισαν ξαφνικά και δεν έβλεπα τπτ άλλο) και καθώς όλα ήταν μαύρα, βλέπω ένα πολύ όμορφο πράγμα , λευκό , ολόλευκο, σαν ένα μικρό πεντακάθαρο συννεφάκι, να φεύγει ψηλά , να πηγαίνει με φόρα προς τα επάνω. Ήθελα να το πιάσω μα δεν μπορούσα. Παράλληλα με αυτό , τη στιγμή που το έβλεπα να πηγαίνει προς τα πάνω, ακούω μια δυνατή κραυγή, ένα ουρλιαχτό θα έλεγα, μια στριγκλιά που έχει μείνει ακόμη στα αυτιά μου. Όπως έχει μείνει και όλη η εικόνα που σας περιγράφω.

Ξαφνικά πετάγομαι από το κρεβάτι όπου κοιμόμουν, είμουν ιδρωμένη , τρομαγμένη, φοβισμένη, ήταν τόσο ζωντανό. Μετά από 10 λεπτά περιπού ή 15 ίσως δεν θυμάμαι πια ακριβώς, χτυπάει το τηλέφωνο , ήταν η μητέρα μου, πήρε να πει πως η γιαγιά ταξίδεψε.

Αργότερα, όταν μιλούσαμε για την ώρα του θανάτου και πριν κανείς πει οτιδήποτε, πετάγομαι και τους λέω , "στις 11 ακριβώς πέθανε η γιαγιά μου". Με κοιτούσαν όλοι με απορία, τότε τους είπα πως το ξέρω και τι είδα, αφού όταν σχεδόν πήδηξα από το κρεββάτι έκατσα στα γόνατα στην κυριολοξία, και έναν περίεργο λόγο που ποτέ δεν κατάλαβα, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να κοιτάξω το ρολόι που υπήρχε στο κομοδίνο , δίπλα μου.

Την επόμενη ημέρα, αφού όλα είχαν τελειώσει και επιστρέψαμε σπίτι, αρνιόμουν πεισματικά να κλείσω οποιοδήποτε φως. Εκτός από τη λύπη και την πικρία είχα και έναν φόβο. Αδιόρατο ίσως.

Ζήτησα από τη μητέρα μου να κοιμηθεί μαζί μου εκείνο το βράδυ, και στην ουσία, μη λέγοντας τίποτα σε κανέναν, αρνιόμουν να κοιμηθώ. Νύσταζα πάρα πολύ ένιωθα πολύ κουρασμένη, όμως αρνιόμουν να κοιμηθώ. Έβλεπα τηλεόραση και η μητέρα μου ήταν δίπλα μου, την είχε πάρει ο ύπνος.

Κάποια στιγμή γύρισα για λίγο στο πλάι, και φυσικά χωρίς να το καταλάβω έκλεισα τα μάτια μου ίσως για 5 λεπτά περίπου. Όταν τα άνοιξα, και δεν ήταν όνειρο , αλλά όραμα , - και είχα και σώας τας φρένας, ναι ναι να μην θεωρεί ότι είμαι τρελλή, που είμαι αλλά οκ - είδα δίπλα μου στο κρεββάτι μου τη γιαγιά μου ξαπλωμένη στο πλάι να με κοιτάζει. Να με κοιτάζει γαλήνια αλλά σαν να ήθελε να με χορτάσει. Σιωπηλή , αμίλητη, γλυκιά, αρχόντισσα όπως πάντα ήταν και θα είναι για μένα.

Δεν θέλω να προσθέσω κάτι άλλο. Για μένα αυτό είναι η ψυχή. Αέναο , αέρινο, παντοτινό...

Γλυκές καλημέρες για μια ροδόσπαρτη μέρα, ζεστές φιλικές αγκαλιές, και πολλά πολλά φιλιά , αέρινα κι αυτά , έτσι σαν τις ψυχές , έτσι ταξιδεύουν και τα φιλιά μου σε όλους εσάς.


16 σχόλια:

Όναρ είπε...

Μακάρι να είναι ο θάνατος και των αγαπημένων μας αλλά και ο δικός μας τόσο γαλήνιος, ήρεμος και τόσο λευκός..Πολλές γλυκές καλημέρες στολισμένες με φιλιά και σε σένα..

faraona είπε...

Δεν θελω να εξηγησω τιποτε μεταφυσικα ,αλλα ειναι σιγουρο οτι την γιαγια αυτη την αγαπουσες παρα πολυ.
Νασαι γερη και να την θυμασαι.

Dreamgirl είπε...

Και εγώ κάπως έτσι βλέπω την ψυχή. Πες πως έχω δει κάτι και εγώ...

Πολύ με άγγιξε αυτό το ποστ και ας μπαίνω πρώτη φορά εδώ.
Καλώς σε βρήκα :)

Σπύρος είπε...

Συγκλονηστική αστρική εμπιρεία ....
Να στείλεις το ποστακι αυτό στους στενόμυαλους σκεπτικιστές..

Καλημέρα :)

ILive2LoveMe είπε...

όναρ, καλησπέρα γλυκό μου όναρ, μακάρι! Μακάρι να γινόταν να είναι έτσι ήρεμος και γαλήνιος. Γλυκά φιλιά για ένα καλό απόγευμα!

faraona μου γλυκιά, ναι έχεις δίκιο την αγαπούσα πάρα πολύ, και οι αναμνήσεις της με γεμίζουν χαρά, ακόμη και οι τσακωμοί που είχα μαζί της. Εκτός από το συγκεκριμένο περιστατικό , είχα και άλλα με τη γιαγιά. Ίσως σε κάποιο άλλο ποστ να τα αναφέρω. Να σαι γερή κι εσύ γλυκιά μου, να θυμάσαι με αγάπη αυτούς που ίσως έχεις στερηθεί ήδη, και να καμαρώνεις πάντα τα βλαστάρια σου, όπως επιθυμείς. Πολλά φιλιά γλυκιά μου Faraona, καλό απόγευμα.

dreamgirl καλωσήρθες! Σ'ευχαριστώ που πέρασες και από εδώ. Ήταν κάτι αληθινό , πέρα για πέρα αληθινό, γι' αυτό θέλησα και να το μοιραστώ. Καλό απόγευμα καλή μου΄. Φιλιά πολλά!

Lockheart , καλησπέρα γλυκέ μου. Υπάρχουν και στενόμυαλοι ε, τι να κάνουμε, εγώ δεν λέω πολλά. Δεν έχει ουσία καμιά φορά, για τον καθέναν από εμάς έρχεται μια δεδομένη στιγμή που για κάποιο λόγο (αδιευκρίνιστο τις περισσότερες φορές) "μαθαίνουμε" πράγματα. Έτσι και οι καλοί μας σκεπτικιστές θα μάθουν... και οι κάθε στενόμυαλοι σε κάθε δόγμα.. μεγάαληηηη συζήτηση ε. Να είσαι πάντα καλά γλυκέ μου Lockheart. Πολλά φιλιά και ένα όμορφο απόγευμα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Γλυκιές αναμνήσεις οι γιαγιούλες μας.
Να ζήσεις να τη θυμάσαι

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ILive2LoveMe είπε...

φυρδην-μιγδην μου, ναι όντως πολύ γλυκές αναμνήσεις, ευχαριστώ το Θεό που χάρισε τέτοια γιαγιά :) Καμιά φορά ακόμη ακούω πολλά απ' όσα μου έλεγε, και τα τελευταία χρόνια έχω ήδη κατανοήσει και άλλα τόσα. Θα ήθελα όταν πεθάνω , και αν υπάρχει όντως κάτι εκεί, να είναι η γιαγιά μου αυτή που θα έρθει να με υποδεχτεί... ποιος ξέρει..
Να είσαι καλά γλυκιά μου, καλό απόγευμα , φιλιά.

Ταχυδρόμος! είπε...

Θα συμφωνήσω με την Όναρ. Τυχερή η γιαγιά που έφυγε τόσο γαλήνια, και μάλιστα απόλαυσε την αγαπημένη της εγγονή πριν το ταξίδι..

ILive2LoveMe είπε...

Ταχυδρόμοοοοοοοοοος, καλησπέρα καλέ μου. Ταλαιπωρήθηκε λίγο αλλά έφυγε γαλήνια ναι, έτσι πιστεύω κι εγώ, ζήτησε να πιει νερό και μετά έτσι απλά έσβησε. Να είσαι καλά καλωσήρθες κι εδώ! Καλό απόγευμα. Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Στα 10 μου όταν πέθανε ο παππούς μου, κληρονόμησε το αυτοκίνητό του η ανιψιά μου. Μια μέρα λοιπόν στην διαδρομή, με το εν λόγω αυτοκίνητο, για το σπίτι, ζήτησα απο την ανιψιά μου το ψαράκι που είχε για χρόνια κρεμμασμένο ο παππούς στον μπροστινό καθρέφτη. Η ανιψιά μου αρνήθηκε ευγενικά και εγω στο αστείο της λέω "Θα λυπηθεί ο παππούς αν δεν το πάρω εγώ! εμένα αγαπούσε και θα μου το έδεινε σίγουρα αν ζούσε!" Η ανιψιά μου άρχισε να γελάει. Μόλις σταμάτησε το γέλιο, το ψαράκι κόπηκε και έπεσε..Μείναμε κάγκελο.Πήρε το ψαράκι η ανιψιά μου και μου το έβαλε στα χέρια. Το κρατάω ακόμα φυλαχτό..

Αν και νεκρός ξέρω ότι είναι μαζί μας. Δεν τον έχω δεί όπως εσένα αλλά ξέρω ότι είναι εδώ. Και πολλές φορές νιώθω την ενέργεια του γύρω μου. Η ζωή είναι παράξενη και μακάρι να μπορούσαμε να βρούμε απαντήσεις σε όλα όσα μας έρχονται και μας δημιουργούν απορίες..

καλη σου μέρα και εδώ και πολλά πολλά φιλούθκια! αυριο πάω σπίτι μου!!! (ασχετό αλλα δεν κρατιέμαι!!χαχαχαχαχα)

fish eye είπε...

συγκλονιστικη η εμπειρια σου..

σιγουρα την αγαπουσες πολυ..

φιλι

ολα θα πανε καλα... είπε...

Είναι τόσο όμορφο αυτό που μάς αφηγήθηκες και πόσο πολύ με παρηγόρησες γιατί σκέφτηκα τη δική μου γιαγιά όταν έφυγε...Είχα μαζί της ιδιαίτερο δέσιμο και ο θανατός της μου κόστισε πολύ.Την σκέπτομαι πάντα και εύχομαι να με κοιτάζει από κάπου και να με αγκαλιάζει νοερά.
Καλημέρα!

ILive2LoveMe είπε...

votsala sto pani, καταλαβαίνω την εμπειρία απόλυτα, πίστεψέ με! Εγώ πιστεύω πως από κάπου μπορούν και βλέπουν... αν μπορεί κανείς να το πει αυτό. Και υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων τις οποίες πιστεύω πως είναι αληθινές. Από την άλλη σίγουρα δεν μπορώ προσωπικά να ξέρω.
Να γελάς πάντα γλυκέ μου από ευτυχία! Φιλούθκια

φεγγαραγκαλιές, ναι την λάτρευα στην κυριολεξία! Καλό απόγευμα και ευχαριστώ που πέρασες και από εδώ! Φιλιά.

όλα θα πάνε καλά, και μένα μου κόστισε πάρα πολύ τότε, πάνε αρκετά χρόνια... η αναμνησή της όμως είναι πάντα κάτι γλυκό ,όμορφο, ευχάριστο. Να είσαι καλά γλυκιά μου, Φιλιά πολλά καλό απόγευμα!

DRN 06 είπε...

Συγκλονιστικό ποστ. Πρέπει να την αγαπούσες πάρα πολύ την γιαγιά σου. Μακάρι να είναι αυτή η αλήθεια για τις ψυχές...

Roadartist είπε...

Και εγω αγαπουσα πολυ τη γιαγια μου, μονο και στη σκεψη της μπορω να συγκινηθω. Και το παππου. Να εισαι καλα..και τα δικα μου φιλακια εχεις.. :-)

ILive2LoveMe είπε...

Dreamon, ναι την αγαπούσα πάρα πολύ και ακόμη την αγαπώ. Αν σκεφτούμε πόσες μαρτυρίες ανθρώπων υπάρχουν... ίσως να είναι κι έτσι , εύχομαι να είναι έτσι , να υπάρχουμε κάπου αλλού σε μια άλλη υπόσταση ίσως. Καλό βράδυ, Φιλιά.

Roadartist μου, ευχαριστώ γλυκιά μου:)Συνήθως οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι κάτι αγαπημένο, κάτι ιδιαιτέρο. Είμουν πολύ δεμένη με τη συγκεκριμένη γιαγιά. Φιλιά πολλά για ένα όμορφο βράδυ.