Καφεδάκι

Μετά την πρόσκληση της αγαπημενής μας Φεγγαρένιας , είπα , καιρός για καφεδάκι και παιχνιδάκι. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να περιγράψουμε , πως χαλαρώνουμε. Πάμε λοιπόν.

Απόγευμα. Μισονοισταγμένη. Ξέρω πως πρέπει να πάω στην Αθήνα. Κέντρο. Κέντρο, σκέφτομαι και τα μακριά μαύρα μαλλιά μου έχουν ανέβει μισό μέτρο από το κεφάλι μου. Η ιδέα με τρομάζει. Ομόνοια. Πφτ < η πρώτη μου σκέψη. Τα τελευταία χρόνια το γεγονός του να πάω Αθήνα δεν με κάνει και τόσο χαρούμενη. Δεν είμαι ρατσίστρια αλλά.. να... η Αθήνα δεν ανοίκει πια στους Έλληνες, σκέφτομαι και λυπάμαι, άλλο ένα πφτ βγαίνει από τα χείλη μου.

Ξεκινάω . Φτάνω. Πάω στις δουλειές που έπρεπε. Μετά σκέφτομαι καφεδάκι. Τα δάχτυλα στο κινητό. Σε 15` είμασταν στο Γκάζι. Αυτές οι περιοχές των Αθηνών που έχουν γίνει όαση χαλάρωσης και συγκέντρωσης ανθρώπων που έχουν κατά κάποιο κάτι κοινό. Τη θεία Χαλάρωση . χαχα σκέφτομαι, πόσο ρομποτάκια έχουμε γίνει όλοι.

Που θα καθήσουμε? χμ κοιτάζουμε τριγύρω, όπου θέλεις μου λέει. Απλά ήθελα να καθήσω εκεί που φτιάχνουν τον καλύτερο νες. Δεν ήξερα που. Κατά τύχη επιλέγω το μαγάζι λόγω χρωμάτων των καθισμάτων και των τραπεζιών. Πορτοκάλι, εκρού, καφέ. Το ίδιο ήταν και τα σερβίτσια.

Τι θα πάρετε? Σοκολάτα λέει η παρέα μου. Κοιτάζω την κοπέλα, όμορφα ντυμένη και βαμμένη, της χαμογελάω, και της λέω 'Ένα νες γλυκό, χωρίς γάλα παρακαλώ' μου χαμογελάει και κάνει να φύγει, της ξαναφωνάζω 'ααα σε παρακαλώ μια χάρη, ας μην είναι εντελώς καυτός, θέλω κάτι που μπορώ να πιω μόλις έρθει, συνήθως περιμένω αρκετή ώρα για να πιω ή ζητάω παγάκι' , μέσα μου σκέφτομαι πως η κοπέλα θα με κοροιδεύει ή θα με θεωρεί Ιδιότροπη, και με το δίκιο της ίσως ? Μπορεί.

Βάζει τα γέλια , και μου λέει , 'Μην ανησυχείτε, θα τον φέρω όπως ακριβώς τον θέλετε!' Χαμογελά και φεύγει.

Αρχίζω να αφήνομαι στην άνετη καρέκλα. Όχι μέσα, έξω. Έξω καθόμασταν. Δεν άντεχα άλλο το 'μέσα'. Δίπλα μας μια σόμπα καφετέριας , με μπουκάλα , ξέρετε. Εξαίσια , σκέφτομαι. Χαλαρώνω κι άλλο. Χώνομαι πιο μέσα στην καρέκλα. Ανάβω τσίγαρο. Δεν μιλάω. Παρατηρώ. Βλέπω. Τα δέντρα, το λίγο γκαζόν μπροστά μου. Τον υπόλοιπο κόσμο που καθόταν έξω. Συζητήσεις επί συζητήσεων. Φοιτητές μιλώντας για εξεταστική , κάνοντας αστεία. Ζευγαράκια να λιώνουν πιο πολύ κι από το μέλι. Χαμογελάω. Μου αρέσει αυτό που βλέπω. Μου λείπει όλο αυτό το σκηνικό. Δεν έχω την ευκαιρία να το κάνω συχνά πια.

Έρχεται το υπέροχο καφεδάκι μου, και ένα λαχταριστό φλυτζάνι ζεστή σοκολάτα για την παρέα μου. Δοκιμάζω τον καφέ. Θεϊκός! Ακριβώς αυτό που ήθελα. Η κοπέλα με κοιτάζει. Είσαι υπέροχη , της λέω . Χαμογελά , ευχαριστώ μου λέει, ανταποδίδω, εγώ ευχαριστώ για τον υπέροχο και όχι τόσο καυτό καφέ. Φεύγει.

Δίπλα μας ένα ζευγάρι σε πιο μεγάλη ηλικία από όλους τους υπόλοιπους που έβλεπα τριγύρω. Τους κοιτώ διακριτικά. Κουλτούρα , σκέφτομαι. Δεν είναι κακό. Το αντίθετο. Μου αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Δεν ήταν από τους δήθεν...

Η συζήτηση ξεκινά. 'Ξέρεις, θα ήθελα να ήταν εδώ άτομα που δεν γνωρίζω προσωπικά, άτομα που ξέρω αλλά δεν έχω δει. Από όλες τις μεριές της Ελλάδας και όχι μόνο. Από όλες τις ηλικίες. Θα ήθελα να ήταν όλοι εδώ. Φαντάζεσαι να γινόταν αυτό? Νομίζω πως θα είχε πλάκα, πως θα ήταν τόσο τόσο όμορφο , διαφορετικοί άνθρωποι... όλοι μαζί. Η γνωριμία , η αγκαλιά, το φιλί στο μάγουλο. Οι συζητήσεις. Άραγε τι να πίνει ο καθένας? Κάνω υποθέσεις για το τι θα άρεσε στον καθέναν, γελάω, προσπαθώ να μαντέψω.

Η ώρα περνάει. Σκοτεινιάζει και το κρύο γίνεται πια έντονο. Πέρασαν 2 όμορφες ώρες. Ευχάριστες . Για τα μάτια , την καρδιά μου, το σώμα μου, το είναι μου. Δεν μ' ένοιαζε το κρύο. Είχα καιρό να δω την Ακρόπολή μας φωτισμένη. Αν και έχω το προνόμιο να τη βλέπω από το ένα μπαλκόνι του σπιτιού μου. Τυχερήηη, σκέφτομαι.

Πρέπει να φύγω . Σηκωνόμαστε , πάμε για το αυτοκινήτο. Σκέφτομαι πως ήταν αυτή η περιοχή λίγα χρόνια πριν. Ονειρεύομαι έναν καφέ, με όλους εσάς . Όλους εσάς , εσάς που έχω συντροφιά με αυτόν τον περίεργο τρόπο της online επικοινωνίας . Προσπαθώ να 'ζωγραφίσω' ένα πρόσωπο για τον καθένα, σε κλάσμα δευτερολέπτου. Ίσως και να το πέτυχα. Χαλάρωσα. :)

Αφήνω την πρόσκληση ανοιχτή. Όσοι θέλουν , να περιγράψουν κάποια ώρα που τους χαλαρώνει και να μας περιγράψουν πως και τι, πίνοντας με ευχαρίστηση ελπίζω, ένα χαλαρωτικό καφεδάκι ή ότι αρέσει στον καθένα.

Φιλιά σε όλους.