OoOoOoOo Ο_ο Δημοκρατία!

15 Σεπτεμβρίου. Παγκόσμια ημέρα Δημοκρατίας. Εδώ αντί της αναφώνησης του ποδοσφαιρικού 'ολε' απλά αναφωνώ 'οοοοοοο' , τι τιμή για τη Δημοκρατία. Θυμήθηκαν να τη γιορτάσουν όταν την έθαψαν.

Όταν οι σιδερένιες μπάλες με την αλυσίδα στα πόδια ενός φυλακισμένου σε κάποιες ασπρόμαυρες καρικατούρες, είναι αυτό που απομένει να μας θυμίζει τη δύστυχη Δημοκρατία.

Όχι προς Θεού, δεν είμαι μηδενιστρία, και δεν τα ισοπεδώνω όλα. Τι απέμεινε αλήθεια να μπορέσω να ισοπεδώσω κι εγώ κάτι?

Ε κι αν είχε απομείνει δεν θα το έκανα. Μάλλον θα το έπαιρνα στα χέρια μου να το φυλάξω σαν το πολύτιμοτερο θησαυρό.

Θα προσπαθούσα να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι ύστερα κι άλλο ένα, κι άλλο... μέχρι να γίνει κάτι μεγαλύτερο και ομορφοτέρο . Σταθέρο σε μια βάση που κανείς δεν θα μπορούσε να κουνήσει.

Παραμύθια , σαν κι αυτά της γιαγιάς. Αν και της γιαγιάς ήταν καλύτερα. Κι ας ανακάλυπτες πως δεν υπάρχουν βάτραχοι που με ένα φιλί μεταμορφώνονται σε πρίγκιπες.

Αλλά με τη δημοκρατία? Τι να κάνεις? Τι να κάνεις που σου τη σερβίρουν από τα πρώτη σου ανάσα, σαν κάτι δεδομένο και πολύτιμο, και που τελειώνει πολύ πριν τη τελευταία ανάσα σου , κι ενώ ξέρεις ότι ο θάνατος της μυρίζει ποιο άσχημα ακόμη και από πτώμα σε αποσύνθεση.

Γεννιέσαι και γίνεσαι περήφανος γνωρίζοντας πως γεννήθηκες στην ίδια τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Δεν γνωρίζεις όμως πως ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Και πως για κάποιους η ιστορία επαναλαμβάνεται. Δεν γνωρίζεις πως οι κάθε είδους Κρόνο(ι) φοβούνται την κορώνα τους , και τρώνε τα δικά τους παιδιά για να μη χάσουν τις 'τιμές'.

Δεν γνωρίζεις πως η Δημοκρατία υπάρχει πια μόνο σαν ιδεολογία, και όχι πρακτικά σε όλα όσα μας αφορούν. Δεν γνωρίζεις πως τη ξεπουλούν μαζί με τη γη , την ιστορία, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, γιατί έτσι είναι το 'πακέτο'.

Έλληνες. Σπουδαίο έθνος. Μεγάλη ιστορία. Αστείρευτη πηγή πολιτισμού.

Ελλάδα. Η 'μάνα' της Δημοκρατίας. Η χώρα του ήλιου. Η χώρα του γαλάζιου και των νησιών.

Εθνοπατέρες. Οι του παρελθόντος (του πολύ παρελθόντος δλδ) κάτι ίσως να έκαναν. Οι του παρόντος? Ουδέν σχόλιον.

Ελληνική Φιλοξενία. Υπάρχει πως. Μόνο μην κάνετε το λάθος να τη συνδυάσετε με τον σημερινό Τουρισμό.

Ελληνική αξιοπρέπεια. Πουντο πουντο (όχι το αυτοκίνητο) το δαχτυλίδι. Παρ' όλα αυτά καλά κρατεί ακόμη (κάπως τουλάχιστον), έστω κι αυτό που επέμεινε.

Ξεφύγαμε. Ξεφύγαμε κατά πολύ. Νομίζοντας πως Δημοκρατία σημαίνει 'κάνω ότι θέλω'. Ρημάξαμε. Νομίζοντας πως Δημοκρατία σημαίνει 'συμφέρον'. Είμαστε αδύναμοι. Νομίζοντας πως Δημοκρατία σημαίνει 'το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό'.

Ξεχάσαμε. Το σεβασμό προς ευατόν και συνάνθρωπο. Αδιαφορούμε. Για το αν μπορούμε να προσφέρουμε βοήθεια κάθε είδους, έστω κι αυτή που θεωρείτε 'πενιχρή'.

Ξεφτιλιστήκαμε. Νομίζοντας πως Δημοκρατία είναι οι κάθε είδους ύβρεις που ξεστομίζονται στο όνομα αυτής και ποιός έχει το 'πάνω χέρι'.

Αλίμονο σ'αυτούς που δεν αγάπησαν ποτέ. Λέει το παλιό καλό τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου.

Αλίμονο σε όλους εμάς που πιστεύουμε πως ξέρουμε να ζούμε σε μια Δημοκρατία , φτιαγμένη από μέτρα και σταθμά κάποιων, πέρα για πέρα μακρινή από την πραγματική. Λίγο πιο κοντά ? Λέτε? Είμαι υπερβολική? Η Ουτοποία ζει?

Σήμερα ήταν λοιπόν κάπως περίεργα ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του μη φίλτατου κου Kissinger, o οποίος είχε πει πως :
Οι Έλληνες είναι αναρχικοί, και είναι δύσκολο να εξημερωθούν. Γι αυτόν το λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές τους ρίζες. Ίσως έπειτα θα μπορέσουμε να τους αναγκάσουμε να προσαρμοστούν. Φυσικά εννοώ , να χτυπήσουμε : τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τις πολιτιστικές και ιστορικές επιφυλάξεις τους, έτσι ώστε να μπορέσουμε να εξουδετερώσουμε τη δύνατοτητά τους να αναπτυχθούν, να διακριθούν ή να επικρατήσουν ως εμπόδιο στα στρατηγικά ζωτικής σημασίας σχεδιά μας, στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή.

Ακριβώς αυτό μας κάνουν. Στο όνομα της Δημοκρατίας.

Φαντάσματα & Άγγελοι

Σήμερα λοιπόν μη έχοντας τι να κάνω, άρχισα να σερφάρω στο ίντερνετ για ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Φαντάσματα και Άγγελοι.

Πρέπει να σας πω , πως δεν είμαι καθόλου ειδική να μιλήσω γι αυτά, αφού οι γνώσεις μου περιορίζονται σε ακούσματα, φωτογραφίες, αλλά και εμπειριές ανθρώπων τις οποίες έχω ακούσει προσωπικά και δεν έχω κάποιο λόγο για να τις αμφισβητήσω.

Προσωπικά μπορώ να σας διηγηθώ - και θα το κάνω παρακάτω- τις προσωπικές μου εμπειρίες. Όπως στην κυριολεξία τις βίωσα και είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Επαναλαμβάνω , πως δεν έχω καμιά 'ειδικότητα' σε τίποτα από αυτά, πέρα των λίγων προσωπικών εμπειριών.

Πάντα όμως ένιωθα μια έλξη για όλα αυτά τα φαινόμενα. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί. Κάποιες φορές ίσως και να με φοβίζουν, κάποιες άλλες όχι. Γενικότερα όπως όλοι ξέρουμε , το 'άγνωστο' δεν είναι πάντα αποδεκτό έτσι απλά, χωρίς ένα φόβο, ένα σκίρτημα, μια ίσως ανατριχίλα κάπου κάπου.

Τα φαντασμάτα θεωρούνται πως είναι οι ψυχές που ποτέ δεν ησύχασαν, που δεν βρήκαν γαλήνη. Που είχαν κάτα μεγάλο ποσοστό (όχι απόλυτα) ένα μη φυσιολογικό θάνατο. Ψυχές που 'παγιδεύονται' στο εδώ ? Ψυχές που θέλουν να μας πουν κάτι? Ψυχές 'αιχμάλωτες' σε έναν κόσμο που δεν τους ανήκει?

Άγγελοι. Μιλάω για τους προστάτες Άγγελους. Η θρησκεία μας (κι εγώ επίσης γιατί έχω τους λόγους μου) θέλει να πιστεύει πως ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του φύλακα Άγγελο. Καμιά φορά δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα πνέυμα. Μπορεί να είναι ένα ανθρώπινο ον , που μας βοηθάει σε μια δύσκολη στιγμή (κάπως σταλμένο για έναν λόγο ανεξήγητο). Άγγελοι (ως πνεύματα) ή Άνθρωποι σταλμένοι σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μας. Πόσοι από εμάς δεν δεχτήκαμε βοήθεια από ανθρώπους που ίσως δεν περιμέναμε σε μια συγκεκριμμένη στιγμή της ζωής μας... Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Θα δείτε κάποιες φωτογραφίες, των οποίων οι πηγές προέρχονται από το ίντερνετ. Σίγουρα δεν είμαι η πλέον κατάλληλη να ξέρω πόσο αξιόπιστες είναι. Οι άνθρωποι που τις έστειλαν σαφώς εξηγούν πως είναι αξιόπιστες 100%. Εγώ δεν είμαι εδώ για να κρίνω τις φωτογραφίες.

Αλλά για να ακούσω τη γνώμη σας , και το τι πιστεύετε εσείς για αυτά τα φαινόμενα.

Έτσι λοιπόν περιμένω τη δική σας άποψη/γνώμη. Εάν κάποιοι από εσάς έχουν εμπειρίες ή ξέρουν κάποια πράγματα θα χαρώ πολύ να τα καταθέσετε.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την Pauline Brannigan στις 9 Αυγούστου του 2005. Εξηγεί πως τραβούσε φωτογραφία τον άντρα της και πως κανείς άλλος δεν ήταν μπροστά τη συγκεκριμμένη στιγμή. Όταν η φωτογραφία τυπώθηκε είδαν μια σκιά ακριβώς πίσω από τον άντρα της στο παράθυρο. Μόλις είδαν τη συγκεκριμμένη φιγούρα έκαναν μια έρευνα. Αυτό που βρήκαν ήταν , πως η αντρική φιγούρα που εμφανίζεται, ήταν ένας ηθοποιός με το όνομα Ena Sharples στην Coronation Street, ο οποίος πήρε σύνταξη και θάφτηκε στο Blackpool. Έπαιζε στο συγκεκριμμένο θέατρο από όπου τραβήχτηκε η φωτογραφία.

Η φωτογραφία αυτή δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1929. Δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο αντίκτυπο την εποχή εκείνη. Ο Mr. Walsh ανακαίνιζε μια εσωτερική σκάλα και επειδή χρειαζόταν να ενισχύσει την ξυλεία, τράβηξε μια φωτογραφία. Ο ίδιος είπε πως όταν τράβηξε τη φωτογραφία δεν είδε τίποτα από το αποτελέσμα αυτής μετά την εμφάνιση, και πως το μόνο που είχε παρατηρήσει ήταν ότι το σκυλί του ήταν ιδιαίτερα ανήσυχο. Ο Mr. Walsh πέθανε τον Νοέμβριο του 1943 και ορκιζόταν πολλές φορές στην αυθεντικότητα της φωτογραφίας.

19 Νοεμβρίου 1995. Δημαρχείο Web στο Shropshire, England. Καίγεται ολοσχερώς. Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν τριγύρω για να δουν τη μεγάλη φωτιά που ξέσπασε. Ο Tony O' Rahilly ήταν ένας από τους θεατές. Τράβηξε τη φωτογραφία με telephoto 200mm. Εμφανίζεται ένα μικρό κορίτσι "διαφανές" όπως λέει. Τότε έψαξε να μάθει μήπως κάτι είχε συμβεί παλιότερα. Το 1677 μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος της πόλης και πολλά νέα παιδιά πέθαναν τότε. Οι άνθρωποι μιλούν για ένα κορίτσι με τον όνομα Jane Churm, το οποίο είχε βάλει τη φωτιά με ένα κέρι και φυσικά ήταν ατύχημα. Οι κάτοικοι της περιοχής λένε, πως το φάντασμά της υπάρχει εκεί για αιώνες, και πως υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί μάρτυρες που ομολογούν πως την είδαν. Το αρνητικό της φωτογραφίας έχει εξεταστεί και η φωτογραφία κρίνεται αυθεντική.

Είναι μια παλιά φωτογραφία του Αγγέλου Σεραφείμ όπως λέγεται. Η πηγή προέρχεται από την Sandy Wasmer , η οποία λέει 'Αυτή η φωτογραφία βρέθηκε σε μια παλιά βίβλο του παππού μου. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας είναι γραμμένα: 1916 Arthur Hutchens-4 Wells Kansas. Πήγα στο Κάνσας και εξέτασα όλα τα ιστορικά αρχεία με το συγκεκριμμένο όνομα , όμως δεν βρήκα τίποτα σχετικό, επίσης δεν βρήκα τίποτα για τον ανεμοστρόβιλο του 1916'.

Αυτή η φωτογραφία πιστεύεται πως εμφανίζει τον Χριστό ή κάποιον Άγγελο. Ωστόσο οι άνθρωποι που έχουν στην κατοχή τους τη κάθε μια από αυτές ομολογούν πως οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από αεροπλάνο. Και έχουν την πεποίθηση πως είναι ο Χριστός.



Η 1η λοιπόν φωτογραφία που βλέπεται εδώ, έρχεται να την επιβεβαιώση κάποιος λέγοντας. "Σας γράφω γι αυτή τη παλιά φωτογραφία που έχετε τυπωμένη εδώ. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από το παράθυρο αεροπλάνου. Το 1972 εργάστηκα σε ένα εργαστήριο φωτογραφιών στο Fort Lauderdale της Florida. Όταν η φωτογραφία τυπώθηκε είχαμε πάθει όλοι σοκ. Μπορώ να σας πω πως είναι αυθεντική. Μάλιστα ο άνθρωπος που την εκτύπωσε μας κάλεσε μέσα και μαζί με εμάς κάλεσε κάποιον ειδικό να πιστοποιήσει την αυθεντικότητά της. Ύστερα από αυτό έβγαλε σε όποιους ήθελαν από μια κόπια." Elain Fontes Lehigh Acres, FL.

3 Φεβρουαρίου 2005. O Kevin Schemenauer από το Quesnel, British Columbia. O οποίος λέει : Βλέποντας το site σας αναγνώρισα αμέσως μια ακριβώς ίδια φωτογραφία η οποία ήρθε στα χέρια μου στη δεκαετία του '80 , έχει όμως τραβηχτεί παλιότερα στη δεκαετία του '70. Μου την έδωσε η θεία μου, η οποία την είχε πάρει από κάποιον φίλο της, κι έτσι δεν είμαι σίγουρος για την ιστορία. Αυτό που θυμάμαι και μπορώ να σας πω , είναι πως η φωτογραφία τραβήχτηκε από το παράθυρο ενός αεροπλάνου. Σας αποστέλλω λοιπόν και τη δική μου, αν θέλετε μπορείτε να τη βάλετε στο site σας.".

Η ιστορία της 3ης φωτογραφίας που στάλθηκε στο site, έχει ως εξής. "Το όνομά μου είναι Rick , είμαι από την Tampa, FL. Η φωτογραφία του Χριστού στα σύνεφφα τραβήχτηκε από αεροπλάνο στη δεκαετία του '70 από έναν φίλο ο οποίος δεν βρίσκετε εν ζωή. Τη φωτογραφία όμως μου την έδειξε το 1977. Μου είπε πως η φίλη της μητέρας του είχε τραβήξει τη φωτογραφία μέσα από το αεροπλάνο ενώ πετούσαν και υπήρχε καταιγίδα. Ακόμη και οι μητέρα μου πιστεύει πως είναι ο Χριστός. Δεν θα μπορέσω να ξεχάσω αυτή τη φωτογραφία ποτέ στη ζωή μου. Θα με ακολουθεί σε κάθε βήμα μου".

Αυτές είναι απλά ένα δείγμα από όλες που υπάρχουν στο ιντερνετ και όχι μόνο. Μπορείτε να διαβάσετε , να κρίνετε από μόνο σας και να καταθέσετε την αποψή σας.

Η πηγή πληροφοριών και φωτογραφιών που χρησιμοποιήσα , είναι από αυτό το site: http://www.angelsghosts.com/

Καλώς σας βρήκα και πάλι!

Καλώς σας βρήκα και πάλι! Επιστροφή λοιπόν στα πάτρια εδάφη, και στη ρουτινίτσα μας. Ε ναι ναι , ρουτίνα.
Ξεκινάω λοιπόν με το να ευχηθώ Καλό΄Μήνα! Καλό μήνα σε όλους! Καλό χειμώνα (το κλασσικό ξέρετε εσείς). Να είναι και ο μήνας καλός και ο χειμώνας καλύτερος για όλους! Άντε γιατί δεν ξέρω, αλλά αυτή η χρονιά μέχρι τώρα είχε πολλά ευτράπελα, αρκετές αγωνίες και άγχη. Όχι πως θα φύγουν με το μαγικό ραβδάκι (που δυστυχώς υφίσταται μόνο στα παραμύθια), αλλά να... Ας ξεπερνάμε τα πάντα λιγάκι πιο εύκολα. Λίγο πιο καλά, ας ωρίμαζουμε χωρίς να πέσουμε!

Οι διακοπές μου ήταν όμορφες, αλλά όχι ξεκούραστες. λολ, Δεν είμαι άτομο της ξεκούρασης γενικώς. Μόνο όταν κοιμόμουν ξεκουραζόμουν. Όλες τις ημέρες γυρνούσαμε εδώ κι εκεί, σε φίλους γνωστούς... κτλ.
Οι διακοπές εξ'άλλου με την έννοια "κάθομαι και δεν κουνιέμαι να πάως πουθενά και χαλαρώνω" , δεν είναι για εμένα τελικά. Το διαπίστωσα ακόμη μια φορά. Αλλά με ευχαριστεί και αυτό.
Μπανάκια , εκδρομές στο νησί, γάμος, καλοί φίλοι τριγύρω, επισκέψεις σε μέρη που θέλαμε να δούμε κ.ο.κ.

Μου λέιψατε πάαααααααααααρα πολύ! Σήμερα θα βάλω μόνο λίγες φωτογραφίες, έτσι επειδή το αυγουστιάτικο φεγγάρι το είδα σε μια μέρα και τοποθεσία εξαιρετική. Θα ήθελα να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας παραπάνω από μια φωτογραφία. Κάτι είναι και αυτό όμως...

Κομμένο Κέρκυρα, 16 Αυγούστου , εκεί που το χρώμα με το τοπίο , ο χώρος και το γεγονός σε οδηγούν σε ένα αισθητικό παραμύθι που εύχεσαι να μη τελειώσει ποτέ.Την ίδια μέρα , στο ίδιο μέρος όπως και πιο πάνω , ακριβώς από την άλλη μεριά, έβλεπα ένα φεγγάρι που ήθελα να πιαστώ επάνω του απαλά. Σαν μια αράχνη που πλέκει τον ιστό της. Αυτό το άυλο, το άπιαστο, το μοναδικό. Φεγγάρι μου σ'αγαπώ. Αγαπώ κάθε στιγμή μαζί σου.

Την επόμενη μέρα στη Δασιά, ακόμη κράταγε αυτό το φεγγάρι. Το Αυγουστιάτικο το καλοκαιρινό. Αυτό που γέμιζε τα μάτια μου και τη ψυχή μου. Αυτό το φεγγάρι που ερωτεύτηκα.Αγ. Γεώργιος των Πάγων. Άλλη μια μέρα μέχρι αργά στη παραλία. Για να γεμίσω με βότσαλα, άμμο και φως από το ηλιοβασίλεμα τη καρδιά μου, τις αναμνήσεις μου, το είναι μου. Για να θρέψω το καλό 'εγώ' μου και να δοξάσω το Θεό όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι γι αυτό που με άφηνε να βλέπω. Το μεγαλείο που είναι γύρω μας , και που το χάνουμε μέσα στις μικρές κακές στιγμές μας.

Το αγαπημένο μου μέρος να πίνω καφέ στην Κέρκυρα μετά το Λιστόν. Το Μπέλα Βίστα, όνομα και πράγμα στην κυριολεξία. Έχω αναρτήσει ξανά φωτογραφία του σε παλιότερο ποστ. Όποιος βρεθεί στην Κέρκυρα αξίζει να περάσει από εκεί. Λίγα μέτρα πιο πάνω βρίσκεται το Αχίλλειο όπου μπορείτε να πάτε με τα πόδια, για να διαπιστώσετε πως η Αυτοκράτειρα Σίσυ ήξερε γιατί το επέλεξε.

Αυτά προς το παρόν από εμένα γιατί είναι και αργά και λέω να πάω να ονειρευτώ. Κάτι καλό ελπίζω.

Φιλιά καληνύχτας με ευχές για ότι καλύτερο σε όλους σας!