Κοινώς 'έφαγες πόρτα' φίλε μου. Το εικονιδίο αφιερώμενο αν και ποτέ δεν θα το δεις , αλλά δεν πειράζει. Με ενόχλησες τρομερά , και θεωρώ τώρα , πως κακώς άφησα τον εαυτό μου να ενοχληθεί από έναν άνθρωπο σαν κι σένα. Βλέπεις όμως , μάλλον είμαι χαζή ή ευαίσθητη ή στεναχωριέμαι για το χάσιμο μιας φιλίας και κάθε είδους ανθρώπινης σχέσης, ιδίως όταν αυτό το θεωρούσα τόσο χρόνια κάτι τόσο σημαντικό.
Όμως ξέρεις τι γίνεται; Δεν μου το επιτρέπω πλέον. Ναι , ναι καλά το καταλάβες. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου πλέον να νιώσω ενοχλημένη από ένα άτομο σαν εσένα. Όσο ενοχληθήκα , ενοχλήθηκα , αυτό δεν αλλάζει. Αλλά όχι πια.
Και δεν ενοχλήθηκα για τα λόγια σου, αλλά για την αχαριστία σου, και τον τρόπο που προσπαθήσες να στρέψεις τα πάντα , να τα γυρίσεις όλα ενάντια σε κάποιον που δεν έκανε τίποτα από όσα του καταλογίζεις.
Ενοχλήθηκα γιατί δεν έμαθες να εκτιμάς ούτε τη βοήθεια, ούτε την αγάπη, ούτε τον καλό λόγο. Εσύ θα ενοχληθείς αργότερα γιατί μάλλον προς το πάρον έχεις ένα κενό στο μυαλό σου, ίσως γιατί αυτό σε συμφέρει. Και καλά κάνεις , καπέλο σου , που λέει και ο λαός.
Εγώ πάντως μέσα μου πιστεύω, πως ξέρεις πως είσαι λάθος. Το ξέρεις κατά βάθος , (στο πολύ βάθος είναι ακόμη μάλλον , αλλά καλή αρχή ). Έχεις όμως έναν τεράστιο εγωϊσμό που τον προσέχεις και τον τρέφεις ανάλογα. Να προσέχεις μόνο, να προσέχεις γιατί στη ζωή εκτός από τα πρόβατα που νομίζεις πως μπορείς να κοντρολάρεις υπάρχουν και οι λύκου γλυκό μου πλάσμα. Εκτός κι αν είσαι της οικογενείας... οπότε λόγος ανησυχίας ... μηδέν.
Για να είμαι ειλικρινής κουράστηκα. Με εξάντλησες θα έλεγα... δοκιμάστηκε η υπομονή μου και η κατανόηση μου , και μου τελείωσε. Βέβαια εσύ ποτέ δεν πίστεψες ή σκέφτηκες πως θα μου τελείωνε. Σωστά. Λάθος μου. Εγώ φταίω.
Μιας και η καλή μου θέληση έγινε έρμαιο της διαθεσής σου κάθε φορά. Μιας και η αγάπη μου έγινε 'αστυφύλακας' όπως είπες. Μιας και η ανεκτικότητά μου έγινε χαλάκι για να το πατάς και να σκουπίζεις και τα ποδαράκια σου όποτε σου έκανε κέφι. Μιας και η κατανόησή μου έγινε εκμετάλλευση πραγμάτων, ιδεών και πράξεων.
Όμως , μέχρι εδώ. Εγώ πόνεσα μέχρι εδώ , ενώ προσπαθούσα να βοηθήσω μια κατάσταση. Εσύ θα πονέσεις από δω και πέρα , όταν θα νιώσεις το κενό. Γιατί , έτσι πάνε αυτά. Τώρα αν δεν πονέσεις μπράβο σου! Δεν θα ήθελα αλήθεια να σε πονέσει οτιδηπότε. Εύχομαι όμως να μάθεις να εκτιμάς στη ζωή σου. Να μάθεις να αναλάμβανεις τις ευθύνες σου. Για να μπορέσεις να πας μπροστά.
Λυπάμαι που δεν έμαθες να εκτιμάς τη φιλία και την καλωσύνη. Μάλλον δεν είδες ποτέ πίνακες του Ελ Γκρέκο του Πικάσο και τόσων άλλων. Μάλλον δεν έμαθες ποτέ πως η φιλία είναι όπως και η ζωή , έργο τέχνης , που πρέπει να το φιλάς σαν κάτι ιερό. Μάλλον δεν ήπιες ποτέ ένα παλιό καλό κρασί για να ξεχωρίσεις την αξία του από το ξίδι. Μάλλον δεν έμαθες ποτέ τίποτα για τους αρχαιολόγους και τους συντηρητές. Γούστο σου...
Όμως μέχρι εδώ , όπως είπα και πριν. Το τόσο οικείο σήμα που βλέπεις εδώ ισχύει για σένα. Αφού υπάρχει πλέον απαγορευτικό στην πόρτα και στην καρδιά μου για σένα. Ξέρω , ξέρω , είναι νωρίς ακόμη κι έχω πικρία μέσα μου. Εντάξει, δεν εύχομαι και τίποτα κακό , θέλω μόνο να μείνεις μακριά από εμένα. Σου τελειώσα , όπως με τελείωσες . Αυτό είναι όλο.
Περαιτέρω φιλοσοφικές συζητήσεις, πιθανές λύσεις, κλάματα , γέλια , αγκαλιές , αγωνίες , βοήθειες και όλα τα σχετικά περί φιλίας, στην επόμενη πόρτα. Η δικιά μου έκλεισε , και έβαλε και σιδερένιες μπάρες. Συρτάκι και συναγερμό για τυχόν παραβίαση. Η παραβάση τιμωρείτε ε , να το θυμάσαι.
Με πολύ ειλικρινή αγάπη. Αγάπη , ναι, ναι.
