Μια χαρούμενη στιγμή

Είναι μερικές στιγμές όπως αυτή εδώ, που νιώθω τη χαρά. Μια χαρά που μου έδωσε ένα μηδαμινό ίσως πράγμα. Ανοίκω χρόνια στον κυβερνοχώρο που λέγετε internet, ίσως και να είμαι addicted σε αυτό. Κάποιες φορές το βαριέμαι ελεινά και κάποιες άλλες είναι πραγματικά η παρέα μου, εκεί που ηρεμώ και εκφράζομε. Τώρα αν διαβάσεις κανείς ίσως να σκεφτεί και να πει "get a life girl" χεχε.. θα απαντήσω πως έχω ήδη :D ευχαριστώ lol.
Όπως λοιπόν τα ανθρώπινα όντα σε αυτόν τον πλανήτη - ή σχεδόν όλα- έχω κι εγώ τη δική μου ζωή με τα καλά της και τα κακά της. Αλλά θέλω κι εγώ τον δικό μου χρόνο, τη δική μου ηρεμία, τη δική μου κάτα κάποιο τρόπο ελεύθερη ώρα, μιας και όλη μέρα ασχολούμε (εκτός από κάτι πρωινά καφεδάκια με φίλες) με ότι αγαπώ περισσότερο στη ζωή μου ,τους γιους μου.
Έτσι λοιπόν στα 35 μου νομίζω πως εκτός από μαμά, είμαι ακόμη ένας νέος άνθρωπος που σφύζει από ζωή και ζωντάνια, και δικαιούμε να έχω κι εγώ τον δικό μου χρόνο. Το δικό μου τρόπο έκφρασης , όπως και όποτε το νιώθω. Και παρ'όλα τις "σφαλιάρες" που έχω φάει και με έχουν ταρακούνησει μέχρι τώρα, πιστεύω στη φιλία , στα ιδανικά των ανθρώπων , στα ανθρώπινα δικαιωμάτα... σε κάθετι αποδεκτό ή μη.
Πιστεύω πως η ζωή είναι γεμάτη αντιφάσεις. Και ίσως ακουστεί περίεργο, αλλά αυτό ακριβώς είναι που μου αρέσει.
Χαίρομε λοιπόν που είμαι εδώ για να προσθέτω κι εγώ το δικό μου μικρό 'κάτι' σε σχόλια, προβλήματα, σκέψεις , διαφωνίες... Χαίρομε να μοιραστώ , να γράψω , να συζητήσω , να φωνάξω.. να συμβουλέψω (αν είμαι σε θέση να το κάνω) και επίσης να δέχτω συμβουλές και διορθώσεις αν χρειαστεί.
Πάμε λοιπόν, ξεκινάμε , γιατί όσο στεκόμαστε η σκόνη αυξάνετε και τα καλώς λεγόμενα πανάκια (για να μη το πω αλλιώς :D) ακριβαίνουν!
Φιλιά σε όλους!