Πάει καιρός...

Πάει καιρός που δεν έγραψα εδώ. Παρ'όλα αυτά , έμπαινα, σας διάβαζα, χαιρόμουν ή λυπόμουν. Αναρωτιόμουν. Μάθαινα τα νέα , ποιοι μένουν ποιοι φεύγουν. Λυπάμαι γι αυτούς που έφυγαν, που έκλεισαν τα μπλογκ τους , αλλά σίγουρα θα είχαν το λόγο τους.

Εγώ προσωπικά ένιωθα ένα κενό, πως δεν έχω τίποτα να πω. Γιατί δεν ξέρω... Ίσως ακόμη να νιώθω έτσι. Δεν έχω πάντα την όρεξη, τουλάχιστον όχι όπως είχα πριν μήνες. Καμιά φορά είναι καλύτερα να σιωπάς και να μένεις ως ακροατής. Ωραίος ο ρόλος του ακροατή, παίρνεις πολλά από αυτό. Αρκεί να υπάρχει υπομονή. Υπομονή και κατανόηση. Για όλους και για όλα.

Πέρα από αυτό προσπαθώ να 'βολέψω' αυτό που εγώ νιώθω και κατανοώ σαν ψυχή στο κορμί μου. Αστείο ή σοβαρό; θα δείξει.

Ας μιλήσω γενικά και αόριστα. Βαρέθηκα τους κακεντρεχείς ανθρώπους - στην καθημερινότητα εννοώ - κι όμως σαν λαοθάλασσα είναι οι άτιμοι. Ούτε τσιπούρες ιχθυοτροφείου δεν πολαπλάσιοζονται έτσι γρήγορα.
Κουράστηκα με τους δήθεν. Με απογειώνουν άσχημα αυτοί όλοι που μιλούν - και προσπαθούν ως ένα βαθμό τους το αναγνωρίζω- για την ηθική, την εκκλησία τις καλές πράξεις, και οι ίδιοι ενώ θέλουν και προσπαθούν ή νομίζουν πως κάνουν καλό, ανακαλύπτεις και την άλλη μεριά τους , που αναιρεί όλο το καλό.

Άτιμο πράγμα να μπλέκει κάποιος τη θέα της δικής του οπτικής γωνίας με τη θέα του Θεού. Ριψοκίνδυνο να το παίζεις θεούσα ή το καλύτερο παιδί όταν κατηγορεία και κρίνεις εύκολα τον απέναντι γιατί βάζει στο σπίτι του ή στο κρεβάτι του ότι έχει αναιρεθεί από τα πρέπει σου.

Κ α τ α ν ό η σ η και Α γ ά π η, για μένα είναι λύση. Έχω 'κατηγορηθεί' ότι είμαι πολύ ελαστική. Δεν είμαι όμως. Εγώ νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Νιώθω καλά που δεν στήνω κανέναν στο εκτελεστικό απόσπασμα του μυαλού μου για να τον καθαιρέσω την ίδια στιγμή από τα μάτια και τη καρδιά μου. Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του άλλου , πάντοτε. Ίσως να είμαι η λάθος ή η αδύναμη? Λίγο με νοιάζει. Εγώ έτσι νιώθω ότι θέλω να κάνω. Έτσι νιώθω καλά. Πιστεύω στην ανθρωπιά ,στους ανθρώπους , χωρίς να εθελοτυφλώ. Πίστευω πως έχουμε τη δύναμη να βγάζουμε από τους άλλους -όταν πραγματικά θέλουμε- έστω και το καλά κρυμμένο όμορφο σημείο τους.

Μεγάλη συζήτηση και αυτή, τέλος πάντων. Θα την αφήσω εδώ για τώρα.
Ελπίζω, εύχομαι , θέλω να είστε όλοι καλά, ότι κι αν κάνετε , όπου κι αν βρίσκεστε, ότι κι αν τολμάτε.

Θα τα ξαναπούμε σύντομα, σας φιλώ γλυκά.