"Αγαπητοί" μου ΆνθρωποιΣας μισώ. Μισώ την ψευτιά σας, την υποκρισία σας, τα "ζεστά" γεμάτα λάμψη - από πανουργία- βλέμματά σας. Μισώ την ανικανότητά σας, το ότι δεν μπορείτε να δείτε πέρα και μέσα από τα μάτια, την Ψυχή.
Μισώ το ψεύτικο γέλιο σας και τις κολακείες σας. Μισώ τις ψεύτικες κουβέντες σας, τις στολισμένες με τα καλύτερα λουλούδια που δίνουν έμφαση, κι έναν τόνο κοσμητικών επιθέτων στα λόγια σας.
Μισώ τις μορφές σας. Γιατί ακριβώς δεν είσαστε τίποτα παραπάνω από αυτές. Σας μισώ ακόμη και για το ότι υπάρχετε. Μα πάνω από όλα , σας μισώ για τις στυγνές και άβουλες καρδιές σας.
Μισώ τα πρόσωπά σας μ'εκείνα τα εκρηκτικά χαμόγελα και εκείνα τα υποτίθεμενα συμπάθειας φιλιά.
Από όλα αυτά, σας καταλογίζω μια ευθύνη. Όχι από κακία, μα από οργή.
Είστε υπέυθυνοι για την καρδιά μου. Ότι προσπάθησα να προστατέψω απ' όλη μου την ύπαρξη. Προσπάθησα να μαζέψω κάθε κομμάτι του διαλυμμένου εαυτού μου - και αυτό δικό σας δημιούργημα- .
Μάζευα αυτή τη ψυχή που "έφευγε", γιατί αργοπέθαινε κάτω από τις απλόχερες και ορθάνοιχτες αγκαλιές σας. Μάζεψα ότι μπόρεσα, για να καταφέρω να δημιουργήσω κάτι καλύτερο από ότι ήμουν.
Όχι, δεν σας αφήνω να με κομματιάσετε, σαν εκείνα τα αγρίμια που διψούν για αίμα, και που δεν φτάνουν ποτέ στον κορεσμό.
Μαζεύω οτιδήποτε μπορώ, για να παρουσιάσω μπροστά σας την συσσώρευση κάθε πολύτιμου και άξιου που θα μπορούσε να υπάρξει.
Μισώ το ψεύτικο γέλιο σας κι εκείνη την υποτιθέμενη σύμπαραστάση σας.
Είστε τιποτένιοι, μηδενικά. Ποταποί άνθρωποι, ζείτε μέσα στα γκρίζα σπίτια σας ευχαριστημένοι. Και η απελπίσια έχει γεμίσει τον αέρα.
Όχι, δεν αντέχω άλλο!! Τώρα μπορώ να το φωνάξω:
ΣΑΣ ΜΙΣΩ...
Φεβρουάριος 1984
<3>
Θα σας πω και κάτι άλλο. Οι άνθρωποι που με πίκραναν μα λόγια του είδους 'φύγε εσύ που δεν έχεις πατέρα να σε μαζέψει', ήξεραν πως είχα βέβαια πατέρα, απλά δεν μπορούσε να είναι παρόν... Δεν ήταν κι επιλογή του άλλωστε, τέλος πάντων. Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν, πέρασαν 2 χρόνια αργότερα, ακριβώς το ίδιο που πέρασε ο δικός μου ο πατέρας. Τα παιδιά τους βρέθηκε στη θέση που είχα βρεθεί κι εγώ. Αθώα ομολογώ. Τα παιδιά ποτέ δεν φταίνε. Τότε, όταν έμαθα το γεγονός αυτό, χάρηκα και λυπήθηκα μαζί. Περισσότερο μπορώ να πω πως ικανοποιήθηκα. Ναι , αυτό ήταν. Ικανοποίηση ένιωσα σε εκείνη την ηλικία. Και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου, που κατάλαβα τι σήμαινε η φράση 'θεία δίκη'.
Τέλος, όλα καλά πια, εδώ και τόσα χρόνια, πέρασε , και ευτυχώς δεν κράτησε και πολύ. Από αυτό έμαθα να μη το βάζω κάτω. Να σκέφτομαι πάντα πως υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα, από το δικό μου πρόβλημα/στεναχωριά κ.ο.κ.
Πάντως δεν μισώ κανέναν πια ε !Το αντίθετο μου βγαίνει πια , ακόμη κι όταν με πειράζουν. Κατανόηση.
35 σχόλια:
Tραύματα που δεν φαίνονται. Σακατεμένες ψυχούλες σε τρυφερές ηλικίες. Άπειρες φορές έχω αναρωτηθεί γιατί τόση κακία μεταξύ ανθρώπων.
Είναι αξιοθαύμαστο όμως το βάρος που σηκώνουν και αντέχουν οι ψυχές των ανθρώπων στο ταξίδι της ζωής.
Καλό Σαββατοκύριακο!
φιλάκια xxx
το ότι πλέον δεν μισείς είναι και το θετικό της υπόθεσης.
Καλό Σου-Κου θα έχουμε.
Η θεία δίκη πάντα συμβαίνει..σαν απομηχανής θεός..πάντα..όσο για το θυμό κάνεις πολύ καλά που τον διαχειρίζεσαι..μακάρι να μπορούσα κι εγώ..Καλημέρες δίκαιες..
Εχεις θαρρος Τζενη μου.
Γι αυτο δεν μισεις πια.Και το θαρρος σου φαινεται και μονο απο την κινηση που εκανες να βγαλεις ενα γραμμενο σωψυχο σου, του 1984 στο φως.
Γι αυτο πηγες κοπελα μου μπροστα.
Οταν βρισκουμε το θαρρος ,πριν ξεμπροστιασουμε τους αλλους να βαζουμε πρωτα το δικο μας βιός,να προτασουμε πρωτα τα δικα μας λαθη....ανοιγει ο ουρανος.
Χιλια μπραβο κοριτσι μου
Αν ημουν κοντα θα σε σφιχταγκαλιαζα .
Μπραβο σου!!!!
Καλημέρα... πρέπει να σε είχαν πικράνει πάρα πολύ εκεί πίσω στα 1984... θα ήσουν μάλλον παιδί τότε και πολλά δεν θα μπορούσες να κατανοήσεις στους ανθρώπους... στους ανθρώπους που φέρονται ως ομάδα... νομίζουν ότι είναι ομάδα, αλλά είναι αγέλη... Γιατί απλά στην Ελλάδα, πέρα από τις οικογένειες δεν υπάρχουν άλλες ομάδες...
Η άγέλη ανθρώπων μπορεί να κάνει τα πιό επικίνδυνα πράγματα... έχει κάνει πάντοτε τα πιο επικίνδυνα πράγματα... Αρκεί να βρει έναν αποδιωπομπαίο "τράγο" να ασχοληθεί... να ασχοληθεί και να ξεχάσουν τα μέλη της τα όποια προβλήματά τους αλλά και γενικότερα η αγέλη να εκτονωθεί...
Η αγέλη ανθρώπων είναι ότι πιο χαρακτηριστικό στην Ελλάδα, καθώς δεν υπάρχουν εύκολα ομάδες... Δεν είμαστε βλέπεις ομαδικός λαός... δεν έχουμε τέτοια παιδεία... Οι αγέλες που φτιάχνουμε, όπως και κάθε αγέλη, δεν φημίζεται για την συνολική ευφυΐα της... Βέβαια συχνά τα μέλη μιας αγέλης, που συναγελάζονται μεταξύ τους, νομίζουν ότι έχουν σχηματίσει ομάδα... Οι ομάδες είναι άλλο πράγμα και έχουν άλλα χαρακτηριστικά... Βέβαια υπάρχουν όμοιες συμπεριφορές, αλλά τέλως πάντων...
Χαίρομαι που κατανόησες... Οι ομάδες-αγέλες δεν αντιμετωπίζονται με τη λογική, γιατί απλά δεν διαθέτουν τέτοια...
Αν βρεις ποτέ σου βιβλία των Γιώργου ή Βασως Βασιλείου, ή του ΑΚΜΑ, διάβασέ τα... θα κατανοήσεις πολλά... Δεν πολυκυκλοφορούν στην Ελλάδα βέβαια, ούτε και η επίσημη Ελληνική πολιτεία τα προσέτρεξε ποτέ...
Τα φιλιά μου...
οι ανθρωποι, καθρεφτιζουν επανω σου τον ιδιο τους το φοβο..εδιωχναν εσενα αλλα στην ουσια εδιωχναν τον φοβο τους..
και ειδες; οτι φοβασαι, οπως κι οτι αποριπτεις το λουζεσαι..
χεχε..''θεια δικη'' ναι ναι!!!
Πληγώθηκες στην τρυφερή ηλικία και τότε λειτούργησες δικαιολογημένα.
Τώρα όμως, γνωρίζεις πως τα μικρά και αθώα παιδιά δεν ευθύνονται και δεν τους πρέπει για τις ό,ποιες απροσεξίες των γονέων.
Μέσα από την πορεία μας στη ζωή δυστυχώς, εισπράττουμε πολλές παρόμοιες και άδικες συμπεριφορές, που ανάλογα με τη βαρύτητά τους, χρειάζονται ψύχραιμη λογική. Αυτό δε σημαίνει πως η αντίδραση της πρώτης εντύπωσης δεν είναι η ίδια για όλους μας.
Καλά μας κουραγια...
;-)))
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
eternal dreamer: Δυστυχώς οι ενήλικες σκοτώνουν την αθώοτητα των παιδιών.
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!
Φιλάκια και από μένα!
mahler76: δεν έμαθα να μισώ, οργίζομαι, νευριάζω, αλλά δεν μισώ. το περίεργο είναι πως έχω μια τεράστια ανεκτικότητα και κατανόηση κάποιες φορές... το θεωρώ μειονέκτημα και αυτό.
Καλή εβδομάδα να έχουμε , φιλιά.
όναρ: προσπαθώ, να συγκρατώ το θυμό μου όταν πρέπει. Δεν τα καταφέρνω ίσως πάντα, αλλά προσπαθώ.
Πιστέυω πολύ πως 'ότι δίνεις παίρνεις'. Το έχω βιώσει και έχω να συμβαίνει σχεδόν στον καθένα.
Φιλιά , καλή εβδομάδα!
faraona: Αναστασία μου γλυκιά, πόσο πολύτιμη είναι η αγκαλιά σου:) Και να είσαι σίγουρη πως θα καθόμουν εκεί μέσα με χαρά!
Απλώς δεν είμαι τελεία Αναστασία μου, όπως επίσης δεν είμαι και 'ξερόλας' όπως κάνουν κάποιοι. Μάχομαι όπως μπορώ και όσο μπορώ. Πρώτα για να μη κρατάω κακίες, μετά για να μη δημιουργώ καινούριες. Δεν αρέσουμε στους πάντες. Αλλά δεν θα ήθελα να φύγω από τη ζωή και να αφήσω μικρές ανούσιες κακίες για οποιονδήποτε λόγο.
Αν οι άνθρωποι 'δούλευαν' στο μυαλό τους την πραγματική μας κατάληξη, θα ζούσαν λιγάκι διαφορετικά.
Τα φιλιά μου , καλή εβδομάδα!
Nikiplos: το 1984 είμουν 11 ετών. Το πρόβλημα δεν ήταν 'προσωπικό' αλλά οικογενειακό. Αναγκάστηκα αν θες να δω εικόνες, που έμειναν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου. Ήταν κάτι που αφορούσε τον πατέρα μου. Δεν είδα καυγάδες κτλ όχι τέτοια. Ήταν κάτι ολοδικό του. Απλά το περνούσα κι εγώ μη έχοντας συμμετοχή , ευθύνη, ή το δικαιώμα επιλογής...
Όμως αλήθεια, τη μέρα που μου είπε αυτό , και το είπε μαμά φίλης που κάναμε παρέα, ένιωσα πως έπαψα να είμαι παιδί. Αυτό σε συνδυασμό με κάτι που είδα και δεν θέλω να το αναφέρω, με έκαναν να 'μεγαλώσω' γρήγορα. Μέσα μου.
Βέβαια καθώς μεγαλώνεις, κατανοείς πράγματα. Κι έτσι αργότερα όταν κι εγώ μεγάλωσα, απάντησα μόνη μου στα ερώτηματά μου. Μάλλον τους κατανόησα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι συγχώρεση. Γιατί η καρδιά μου ήταν πάντα παγωμένη γι αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά είπα πως δεν πειράζει. Όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος. Κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε.
Έμαθα όμως να μην κρίνω. Να μην κατακρίνω. Έμαθα πως άλλο πράγμα είναι να λες την άποψη/γνώμη , και άλλο η κριτική. Ότι οι αγέλες έχουν τον αρχηγό , το λύκο, που σε κατασπαράζει πριν προλάβεις καν να δώσεις ευκαιρία στον εαυτό σου. Πριν σου δώσουν κάποια και οι άλλοι... Χωρίς να ευθύνεσαι.
Δεν πειράζει. Έτσι μαθαίνουμε, επιβιώνουμε, πολεμάμε.
Θα προσπαθήσω να βρω τα βιβλία, ευχαριστώ για την πρόταση!
Τα φιλιά μου καλέ μου Νίκιπλε, καλή εβδομάδα!
αγκαλιες του φεγγαριου: Φεγγαρένια μου καλή, πιστεύω πολύ στη θεία δίκη. Τόσο πολύ που ποτέ μου δεν ευχήθηκα - όπως ακούω από άλλους- κάτι έστω και 'λίγο' για κάποιον. Ξέρω πως υπάρχει και πως πληρώνουμε το τιμήμα και το λάθος. Όπως επίσης όπως και ότι βρίσκουμε μπροστά μας και το καλό που κάνουμε:)
Φιλιά Φεγγαρένια μου, καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!
φυρδην-μιγδυν: Γλαρένια μου γλυκιά, ναι τότε το ένιωθα πληγή μεγάλη. Με παίδευε. Παιδί είμουν. Όμως με τα χρόνια , και ειδικά προς το τελείωμα της εφηβείας , κατάλα πως αυτά με έκαναν ίσως λίγο καλύτερο άνθρωπο. Έμαθα να μοιράζομαι, να περνώ με τα πολλά ή τα λίγα. Έμαθα να αγαπώ τη μοναξιά όταν δεν είχα επιλογή. Έμαθα να δικαιολογώ τους κατακριτές μου, λέγοντας πως είναι ανθρώπινα όντα , όχι θέοι.Και πως όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια αντίληψη και δύναμη, στο να βλέπουν πάντα πέρα από το δικό τους καθρέφτη. Ίσως να μη φταίνε κι αυτοί γι αυτό. Αλλά κάποιοι άλλοι πριν από αυτούς:)
Καλά μας κουράγια πάντα! Για όλους μας!
Πολλά φιλιά Γλαρένια μου, καλή εβδομάδα!
Kαλημέρα,καλή εβδομάδα και σε σένα!Αφού βρήκες τη δύναμη να μετατρέψεις το θυμό σου σε κάτι πιο παραγωγικό με τα χρόνια,μπράβο!Η κακία επιστρέφει σε αυτούς που τρέφονται από αυτήν,μη σε απασχολεί καθόλου,προχώρα μπροστά!
Ήθελα να σου πω και κάτι από καιρό:συγγνώμη αν δεν περνάω από εδώ συχνά να σου αφήσω κάποιο σχόλιο,βλέπω εσένα να μου γράφεις τόσο συχνά και πραγματικά ντρέπομαι λίγο όμως δεν το κάνω επίτηδες,ξέρεις,δεν απαξιώ,απλώς δε βρίσκω μάλλον το χρόνο και μετά περνάει τόσο γρήγορα η μέρα και απορώ που δεν προλαβαίνω τις δουλειές μου.Μην το πάρεις προσωπικά,αυτό θα ήθελα να σου πω.Και να σε ευχαριστήσω που κάνεις τον κόπο να περάσεις και να γράψεις κάτι,το εκτιμώ.
Καληνύχτα!
Ισως, το ότι "πέρασες" μέσα απο το σκοτεινό αυτό τούνελ της ανθρώπινης μικρότητας, εκείνη την εποχή, στα πιό τρυφερά σου χρόνια, σ' έκανε τώρα μιά γυναίκα ώριμη και φιλοσοφημένη. Ισως, ίσως λέω, να πάταγες γερά τα πόδια σου στη γή, ώστε να έχεις τη δυνατότητα να μεταλλάξεις το μίσος, της εποχής εκείνης, σε κατανόηση και αυτογνωσία. Ισως είσαι φτιαγμένη απο τη στόφα των ανθρώπων που μπορούν να "διδάξουν" με το τρόπο τους!
Ισως αυτό να είναι η πραγμάτωση της ένοιας "άνθρωπος"!
Καλό σου απόγευμα!
eixes akoma keimeno sou apo to 1984?
ολα θα πανε καλα: αυτό προσπαθώ να κάνω , να προχωρώ μπροστά πάντα. Σ'ευχαριστώ πολύ που πέρασες!
Μη το σκέφτεσαι καθόλου και μη σε απασχολεί. Πέρνα από δω όποτε έχεις χρόνο. Εν' ολίγοις, μην το νιώθεις σαν υπόχρεωση επειδή εγώ σε επισκέπτομαι συχνότερα. Έχω κι εγώ τα δικά μου 'χασίματα' κατά καιρούς. Δουλειές και διάφορα. Σε κατανοώ καλή μου. Οπότε μη προβληματίζεσαι για τίποτα. Να είμαστε μόνο καλά. Να βλέπουμε την παρουσία του άλλου. Να μην έχουμε απώλειες. Και οι επισκέψεις είναι πάντα καλοδεχούμενες όποτε μπορείς:)
Τα φιλιά μου , και όλα θα πάνε καλά!
βιολιστης στη στεγη: Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Για μένα είναι πολύτιμα:) Η αλήθεια είναι πως στην εποχή και ηλικία εκείνη ένιωθα περίεργα. Χμμμ λόγω του προβλήματος που υπήρχε βλέπεις ο περίγυρος θεωρείσαι πως κατά κάποιο τρόπο έπρεπε να μου το δείξει από τη μια, και να το παίξουν όλοι 'προστάτες' από την άλλη. Δεν μου έφτανε λοιπόν η αρνητικότητα που είμουν παιδί 'χωρισμένων' γονιών, ήρθε κι αυτό σαν κερασάκι στην τούρτα. Ότι έκανα εγώ ήταν 'δακτυλοδεικτούμενο'. Ότι έκαναν τα παιδιά τους ήταν καλώς καμωμένο. Νομίζω πως καταλαβαίνεις τι εννοώ. Τελικά ξέρεις κάτι? Δεν έγινα τέλεια, αλλά επειδή εκτός από την άπειρη αγάπη που έλαβα και ευχαριστώ το Θεό γι αυτό, και από τους γονείς μου και από γιαγιά/παππού, νομίζω, πιστεύω, θεωρώ, πως σε αρκετά πράγματα, όλα αυτά τα δικά μου 'μειονεκτήματα' (κατ'εκείνους) με έκαναν πολύ καλύτερο άνθρωπο από τα δικά τους παιδιά. Μεγάλη συζήτηση...
Σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη και τα ζεστά σου λόγια:)
Μια μεγάλη αγκαλιά και τα φιλιά μου!
angel vs life: Ναι και μάλιστα είναι μέσα σε ένα από τα τετράδια που συνήθιζα να παίρνω τότε, της 'μόδας' λολ. Θα είναι ειρωνικό να πω , πως ήταν το πρώτο κείμενο που έγραψα εκείνη την εποχή. Το πρώτο μου κείμενο εκτός από εκθέσεις! Έχω κι άλλα κρατήσει. Και κείμενα, και αντικείμενα, ότι για μένα ήταν αγαπημένο, πολύτιμο...
Καλό βράδυ, φιλιά!
Μεγαλωνοντας συγχωρουμε πιο ευκολα.Αδειαζουμε την ψυχη μας απο ολα τα αρνητικα και προσπαθουμε να ζησουμε και να γευθουμε οτι πιο ομορφο υπαρχει.Το παρελθον παει εφυγε.Δεν διορθωνεται δεν υπαρχει λογος να το ξαναφερνομε στην επιφανεια.
Εχεις φτιαξει μια πολυ ομορφη εικονα στο ποστ σου.Με χαρουμενα χρωματα ,με ωραια λογια.Αυτο μετραει .
prasino liker: Έχω δει κάποιους να γίνονται σκληρότεροι. Να 'χρεώνουν' και να μη συγχωρούν εύκολα. Τους δικαιολογώ καμιά φορά, λέγοντας πως είναι η 'ασπίδα' τους. Ίσως και να είναι.
Μ'αρέσει να συγχωρώ, όταν έχω τη δύναμη να το κάνω. Όταν ο πόνος και η οργή καταλαγιάζει. Γιατί πριν ξέρω πως είναι δύσκολο. Δεν με νοιάζει αν καμιά φορά κλαίω εύκολα. Το ίδιο εύκολα χαμογελώ ή νευριάζω με τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον κάνω να συνέρθει. Πολλά...
Σ'ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια:)
Καλό βράδυ και πολλά φιλιά.
auto pou nio8eis tora einai to pan...bravo!!!
pados stis meres mas i ipokrisia einai pleon olo kai pio sixni...
filia!
Να'σαι καλα,
..τη καλησπερα μου..
το μίσος που όταν το χτυπά απαλά στο πρόσωπο ένα λουλούδι που απλά το πήρε ο αέρας,γίνεται αγάπη..όλα τρέχουν ή απλά αλλάζουν.και καλυτερευουν,όπως κι εμείς μέσα στο χρόνο..
leviathan: η υποκρισία αλλά και η ωμότητα των ανθρώπων, είναι στο ζενίθ, δυστυχώς. Μακάρι να μπορούσαμε να αλλάζαμε κάτι από όλα αυτά. Καλό βράδυ καλέ μου , φιλιά!
Roadartist:Και εσύ να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου, και να συνεχίσεις να μας ενημερώνεις και να μας θυμίζεις ανθρώπους και γεγονότα. Τα φιλιά μου!
βασιλης σπανουδακης: Βασίλη μου να ήξερες πόσο πολύ το εύχομαι αυτό! Μακάρι να αλλάζουμε όλοι προς το καλύτερο. Λιγότερες κακίες και εγωισμοί. Περισσότερη αξιοπρέπεια και σεβασμός στις ζωές μας.
Καλό βράδυ , φιλιά!
Καλή Κυριακή..χαμογελαστή..αν και βροχερή.. φιλάκια :))))
Να πω ότι σε καταλαβαίνω, θα με πιστέψεις?
Όλα περνάνε και αφήνουν τα σημάδια τους.
καλημέρα
roadartist: Ευχαριστώ! Αν και λίγες μέρες αργότερα πια απαντώ, αλλά εύχομαι μια όμορφη μέρα και ένα καλό απόγευμα γλυκιά μου!:)
Sofia: Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι με καταλαβαίνεις. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν περάσει παρόμοιες εμπειρίες για διαφορετικό ίσως ή και όμοιο λόγο. Δεν με πειράζει πια , ούτε και με αγγίζουν τέτοια εδώ και χρόνια. Μόλις δω τους δήθεν 'δικαστές' απλά τους κρατώ μακρυά από τη δική μου ζωή. Αυτό είναι όλο. Δεν μου κάνουν και τέλος, αδιαφορώ γι αυτούς τους ανθρώπους.
Να είσαι καλά Σοφία μου, φιλάκια καλό απόγευμα.
διάλεξε πως θές την ζωή σου...χωρίς να σκέφτεσαι όλα τα κακά των ανθρώπων...πρόβλημά τους!!καλώς σε βρήκα
ελευθερία αραβανή: καλώς ήρθες!:)Ναι πια δεν σκέφτομαι έτσι, ας κάνουν ότι θέλουν και όπως θέλουν. Τη κριτική και τη μικροψυχία τους ας τη τρέφουν με νέκταρ και αμβροσία, και εγώ τη δική μου καρδιά με αγάπη. Κι ας είμαστε όλοι καλά!
Καλό σου απόγευμα!:)
να μην αφήνεις ποτέ κανένα να καταστρέφει το χαμόγελο σου, να σε πληγώνει και να σε βάζει σε σκέψεις!
κανένας δεν είναι σημαντικότερος από τον ίδιο σου τον εαυτό!
kat: Έτσι είναι καλή μου. Αυτό έλαβε χώρο πολλά χρόνια πριν. Τώρα πια οι μόνοι άνθρωποι που αισθάνομαι πως μπορεί να με αγγίξουν είναι οι πολλοί δικοί μου... Αυτοί που 'υπολογίζω' για να το πω απλά, λιτά, κατανοητά.
Τα φιλιά μου γλυκιά μου καλό απόγευμα!
kalo sou vradi! :)
symfono me ton mahler76
Σου έχω προσκλησούλα
leviathan: και σε σένα! Και καλό ξημέρωμα!:)
spyros1000: Πολύ χάρηκα που σε ξαναείδα εδώ μετά από τόσο καιρό:). Ελπίζω να είναι όλα καλά!
Καλό βράδυ , φιλιά, και να έρχεσαι συχνότερα!
Lockheart: Εντάξει Σπύρο μου θα περάσω από εκεί:)
Πολλες φορες αυτη η πικρια μας βγαινει σε μισος και ικανοοποιηση... Το μεγαλυτερο βημα ειναι να παραδεχτεις πως ηταν απλα μια φαση και παει περασε...
Κι εσυ γλυκια μου μολις εκανες αυτο το βημα!
Τις πιο γλυκες μου καλησπερες! :)
Το μίσος είναι η κατάληξη μιας μεγάλης αγάπης. Κρυμένη αγάπη, λοιπόν; Την καλησπέρα μου.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΣΑΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ....
http://spyros1000.blogspot.com/
because of you: Ναι ευτυχώς το έχω κάνει πολλά χρόνια πριν. Είναι σαν μια σκιά πολλά χρόνια πίσω , σαν μια ανάμνηση από αυτές τις δυνατές που τελικά όμως κάνουν καλό στον παράγοντα 'ανθρωπιά' , έτσι θέλω να πιστεύω:) Καλό βράδυ γλυκιά μου Βαμπιρέλλα φιλιά.
κωστασ βλουτησ: καλώς ήρθες! δεν υπήρξε μίσος τόσο όσο οργή. Είναι κάτι που δεν με αφορά πια. Δεν νομίζω πως ποτέ έγινε μεγάλη αγάπη για τους συγκεκριμένους ανθρώπους τουλάχιστον. Στην μεγάλη αδιαφορία το κατατάσω.
Να είσαι καλά κι σ'ευχαριστώ που πέρασες.
spyros1000: Σπύρο μου , καλό Σ/Κ και σε εσένα και καλό μήνα! Χαίρομαι ειλικρινά που είσαι πίσω στη blogoγειτονιά μας:)Θα περάσω σύντομα από το δικό σου σπίτι λοιπόν. Καλό βράδυ!
Κατόρθωσες να μην μισείς καλή μου ILive2LoveMe και γύρισες σελίδα... Αυτό μετράει!
Keep on going!
antianemikos: όχι μόνο δεν μισώ αλλά έχω περάσει και στο άλλο άκρο. των άκρων είμαι τελικά? αναρωτιέμαι καμιά φορά. Ας είναι, θέλω να νιώθω καλά για τις επιλογές μου , για τον εαυτό μου. Να μην πληγώνω κόσμο όσο αυτό είναι εφικτό. Και να κοιμάμαι με ήσυχη συνείδηση. Όχι γιατί φοβάμαι το τίμημα. Αυτό το πληρώνω και είμαι διατεθείμενη πάντα να το κάνω όταν πρέπει. Αλλά γιατί το μίσος που προκαλεί απέχθεια λολ :)
Καλό απόγευμα γλυκέ μου, φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου